Bańska Szczawnica (Kryt. IV, V / 1993)
W przeciągu stuleci, w mieście przebywało wielu wybitnych inżynierów i naukowców, którzy przyczynili się do jego sławy. Dawny średniowieczny ośrodek górniczy przekształcił się w miasto w renesansowymi pałacami, XVI-wiecznymi kościołami, eleganckimi placami i zameczkami. Ośrodek miejski wtapia się w otaczający krajobraz, w którym napotkać można ostatnie ślady przemysłu górniczego i metalurgicznego.
Spisski Hrad i związane z nim zabytki kulturalne (Kryt. IV / 1993)
Spisski Hrad stanowi jeden z największych w Europie Wschodniej zespołów budowli o charakterze wojskowym, politycznym i sakralnym, pochodzących z XIII i XIV w., o doskonale zachowanej architekturze romańskiej i gotyckiej. Po rozszerzeniu wpisu w 2009 roku nosi on nazwę Lewocza i Spisz wraz z zabytkami kultury. Rozszerzenie objęło historyczne centrum Lewoczy wzniesione w XIII i XIV wieku. Zachowała się tam większość budowli, przede wszystkim XIV- wieczny kościół świętego Jakuba wraz ze znajdującym się w nim zbiorem dziesięciu polichromowanych ołtarzy w stylu późnogotyckim, pochodzących z XV i XVI wieku. Największy z nich, ołtarz główny o wysokości 18,6 metrów wybudowany został przez Mistrza Pawła z Lewoczy około roku 1510.
Vlkolinec (Kryt. IV, V / 1993)
Vlkoninec, położony w środkowej Słowacji, stanowi doskonale zachowany zespół, składający się z 45 budowli, charakterystycznych dla tradycyjnego osadnictwa wiejskiego w Europie Środkowej. Jest to najpełniejszy w regionie tego rodzaju zespół, z tradycyjnymi domami drewnianymi, typowymi dla obszarów górskich.
Słowacki Kras i jaskinie krasowe Aggtelek (Kryt. VIII / 1995, 2000)
Słowacja / Węgry
712 odkrytych obecnie grot tworzy typowy system krasowy strefy umiarkowanej, wyróżniający się różnorodnością i koncentracją form na ograniczonym obszarze. Rzadko spotykane połączenie efektów klimatycznych tropikalnych i lodowcowych pozwala przebadać historię geologiczną na przestrzeni kilku dziesiątków milionów lat.
Zespół miejski Bardiowa (Kryt. III, IV / 2000)
Bardiów jest małym, lecz wyjątkowo pełnym i dobrze zachowanym przykładem średniowiecznego miasteczka warownego, które doskonale odzwierciedla urbanizację regionu. Znajduje się tam również nieduża dzielnica żydowska, zbudowana wokół wspaniałej XVIII-wiecznej synagogi.
Pradawne i pierwotne lasy bukowe w Karpatach i innych regionach Europy (obiekt transgraniczny) (Kryt. IX / 2007, 2011)
Niemcy / Słowacja / Ukraina
Pierwotne lasy bukowe w Karpatach są znakomitym przykładem zachowanego w stanie nienaruszonym kompleksu leśnego strefy umiarkowanej i jednocześnie najbardziej kompletnego systemu ekologicznego europejskich lasów bukowych. Obszar ten jest także bezcennym rezerwuarem materiału genetycznego nie tylko buków, ale także wielu innych gatunków związanych z tego typu siedliskiem leśnym.
Drewniane kościoły i cerkwie w słowackiej części regionu Karpat (Kryt. III, IV/2008)
Wpis obejmuje dwa kościoły rzymskokatolickie Hervartov i Trvdosin), trzy protestanckie (Kezmarok, Lestiny i Hronsek) oraz trzy cerkwie grekokatolickie (Bodruzal, Ladomirova i Ruska Bystra), pochodzące z czasów od XVI do XVIII wieku. Kościoły są przykładami bogatej lokalnej tradycji architektury religijnej, powstałej na styku wpływów kultury łacińskiej i bizantyjskiej. Budowle są zróżnicowane typologicznie: różnią się wyglądem zewnętrznym, a także rozkładem pomieszczeń, dostosowanych do potrzeb praktyk religijnych. O szczególnej wartości tych obiektów decydują także malowidła pokrywające ściany i sufity, a także wartościowe przedmioty zdobiące świątynie. Kościoły są przykładem adaptacji głównych kierunków architektury i sztuki rozwijających się w okresie, w którym zostały zbudowane, do specyficznych warunków geograficznych i kulturowych.
Pierwotne karpackie lasy bukowe i stare lasy bukowe w Niemczech (Kryt. IX /2011)
Niemcy / Słowacja / Ukraina
Lasy bukowe na terenie Niemiec stanowią przykład trwającej biologicznej i ekologicznej ewolucji polodowcowej ekosystemów lądowych. Są one niezbędne dla zrozumienia ekspansji drzew bukowych na północnej półkuli w różnych środowiskach. Nowy wpis obejmuje 5 kolejnych miejsc, o które poszerzono wpisane w 2007 r. pierwotne lasy bukowe na Słowacji i Ukrainie. Obecnie łączna powierzchnia obiektu wynosi 33.669 ha i obejmuje trzy kraje. Wpis nosi obecnie nazwę: Pierwotne lasy bukowe w Karpatach i stare lasy bukowe w Niemczech (Niemcy, Słowacja, Ukraina).
Granice Imperium Rzymskiego – limes naddunajski (część zachodnia) (Kryt.: II, III, IV / 2021)
Niemcy, Austria, Słowacja
Część zachodnia limesu obejmuje odcinek o długości około 600 km, biegnący wzdłuż granicy Imperium Rzymskiego wyznaczonej przez Dunaj. Limes naddunajski był częścią znacznie dłuższej granicy Imperium, która okrążała Morze Śródziemne. Stanowi on świadectwo specyfiki tej części granicy, dzięki wyłonieniu miejsc najbardziej charakterystycznych, takich jak drogi, fortece legionistów i związana z nimi zabudowa, niewielkie forty i tymczasowe obozowiska. Miejsca te są ściśle związane z topografią lokalną.
Pradawne i pierwotne lasy bukowe w Karpatach i innych regionach Europy (rozszerzenie w 2021 roku wpisu z lat 2007, 2011 2017) (Kryt. IX / 2021)
Wpis seryjny: Albania, Austria, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Francja, Hiszpania, Macedonia Północna, Niemcy, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Ukraina, Włochy
Międzynarodowy wpis seryjny, zainicjowany w roku 2007 i następnie trzykrotnie rozszerzany w latach 2011, 2017 i 2021, obejmuje obecnie 94 elementy w 18 krajach, w tym lasy bukowe w Bieszczadzkim Parku Narodowym. Są to ściśle wyznaczone kompleksy leśne na zboczach Połoniny Wetlińskiej, Smereka, w dolinie Terebowca, Górnej Solinki i Wołosatki.
Pierwotne lasy bukowe w Karpatach i innych regionach Europy są znakomitym przykładem zachowanych w stanie nienaruszonym kompleksów leśnych strefy umiarkowanej i jednocześnie najbardziej kompletnych systemów ekologicznych europejskich lasów bukowych. Obszar ten jest także bezcennym rezerwuarem materiału genetycznego nie tylko buków, ale także wielu innych gatunków związanych z tego typu siedliskiem leśnym. Od końca ostatniej epoki lodowcowej, w krótkim okresie zaledwie kilku tysięcy lat, buk europejski rozprzestrzenił się na całym kontynencie z kilku pierwotnie odizolowanych obszarów w Alpach, Karpatach, Górach Dynarskich, Pirenejach i basenie Morza Śródziemnego. Powodzenie tego procesu, który trwa w dalszym ciągu, związane jest z tolerancją buka na różne warunki klimatyczne, geograficzne i fizyczne oraz z jego łatwą adaptacją.