references
166 O B E C N A
SYTUACJA PRAWNA W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA...
W 2006 roku, w momencie, w którym Konwencja weszła w życie, program został zamknięty, gdyż Listę Arcydzieł zastąpiła uregulowana prawnie zapisami Konwencji Reprezentatywna Lista Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości. Jednak już wcześniej zadbano o to, aby program Listy Arcydzieł został włączony w Konwencję, jako jej prekursor. W Konwencji wprowadzony został art. 31, według którego 90 wpisów z programu Listy Arcydzieł zostało automatycznie wpisanych na Listę konwencyjną. Wszystkie państwa, które zatem wzięły udział w programie zyskały podwójnie: po pierwsze, ich wnioski na etapie programu zostały wsparte finansowo przez inicjujący ten program rząd Japonii; po drugie, od samego początku funkcjonowania Listy Reprezentatywnej były „widoczne”, nie musząc „targować się” o wpis, co przy ogromnym wzroście popularności Listy Reprezentatywnej ma obecnie miejsce. Lista Reprezentatywna obejmuje już 257 elementów niematerialnego dziedzictwa kulturowego (stan na lipiec 2013 r.). Niestety, Polska nie biorąc udziału w programie, hojnie sponsorowanym przez rząd Japonii, straciła szansę na nie obwarowany szczegółowymi wymogami formalnymi i prawnymi wpis na konwencyjną Reprezentatywną Listę, przez co, także na światowej mapie niematerialnego dziedzictwa kulturowego jest nadal białą plamą, „ziemią nieznaną”, terra incognita. Niezwykła popularność Listy i ogromna liczba wniosków o wpis składanych obecnie przez państwa spowodowała zaostrzenie i wydłużenie procedur międzynarodowych. Na dziś szanse na wpisanie na Listę jakiegokolwiek elementu niematerialnego dziedzictwa kulturowego z Polski oceniane są najwcześniej na 2015 rok (13 lat od uchwalenia Konwencji, 15 lat od uruchomienia I edycji Proklamacji Arcydzieł). Jest to i tak wariant optymistyczny, w którym zakładamy, że uda się nam zbudować krajowy system ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Do dzisiaj (lipiec 2013 r.) nie została jednak ogłoszona nawet pierwsza edycja Krajowej Listy Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Jest to niezbędne, gdyż pierwszym wymogiem, który każdy kraj musi spełnić, aby jakiś element jego dziedzictwa niematerialnego został wpisany na Listę jest objęcie tego elementu ochroną na poziomie krajowym poprzez wpisanie go do rejestru/inwentarza