Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu znajduje się wśród 35 obiektów dziedzictwa dokumentacyjnego wpisanych na międzynarodową Listę Pamięci Świata (Memory of the World) przez Dyrektora Generalnego UNESCO Koïchiro Matsuurę, na podstawie rekomendacji przyjętych na IX Spotkaniu Międzynarodowego Komitetu Doradczego Programu Pamięć Świata (Bridgetown, Barbados, 29-31 lipca 2009). Propozycja wpisu Archiwum została przygotowana z inicjatywy Polskiego Komitetu do spraw UNESCO, wspólnie przez Polski Komitet Programu Pamięć Świata i PK ds. UNESCO.
Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu stanowi kompletną dokumentację działalności w latach 1946-2000 tej unikalnej instytucji emigracyjnej, która dzięki realizowanej przez dziesięciolecia wizji jej założyciela Jerzego Giedroycia i jego współpracowników odegrała istotną rolę w pokojowym przezwyciężeniu systemu realnego socjalizmu oraz pojałtańskiego podziału świata, jak również wypracowała podstawy do dialogu i pojednania społeczeństw Europy Środkowo-Wschodniej. Archiwum obejmuje m.in. wszystkie prace publikowane przez Instytut do 2000 roku i korespondencję Jerzego Giedroycia z autorami, intelektualistami, politykami świata zachodniego i dysydentami z krajów bloku komunistycznego, z takimi osobistościami jak André Malraux, Albert Camus, Aleksander Solżenicyn, Josef Brodski, Czesław Miłosz, Bertrand Russell, Henry Kissinger, Zbigniew Brzeziński, Witold Gombrowicz czy Gustaw Herling-Grudziński, który 25 lat przed Sołżenicynem opisał sowiecki GUŁag.
Na podstawie rekomendacji przyjętych na IX Spotkaniu przez Międzynarodowy Komitet Doradczy, Dyrektor Generalny UNESCO wpisał również na międzynarodową Listę Pamięci Świata Archiwum Radziwiłłów i Księgozbiór Nieświeski, jako wspólną propozycję Białorusi, Finlandii, Litwy, Polski, Rosji i Ukrainy. Jest to zbiór o wyjątkowym charakterze, zgromadzony na przestrzeni od XV do XX wieku przez jeden z największych arystokratycznych rodów dawnej Rzeczypospolitej, który odgrywał także ważną rolę międzynarodową. Zbiory wpisane na międzynarodową Listę Pamięci Świata składają się z części dawnych archiwów i księgozbiorów Ordynacji Nieświeskiej, które znajdują się w Warszawie (Archiwum Główne Akt Dawnych, Mińsku, Wilnie, Kijowie, Petersburgu, Moskwie i Helsinkach. Nieświeskie zbiory archiwalne i biblioteczne posiadają ogromną wagę dokumentacyjną dla dziejów dawnej Rzeczypospolitej i naszej części Europy.
Program UNESCO Pamięć Świata istnieje od 1992 roku. Jego celem jest podejmowanie działań służących zachowaniu, ratowaniu, promocji i udostępnianiu dziedzictwa dokumentacyjnego. Międzynarodowy Komitet Doradczy Programu, składający się z ekspertów z całego świata, doradza Dyrektorowi Generalnemu UNESCO w sprawach związanych z funkcjonowaniem i rozwojem Programu oraz rekomenduje obiekty dziedzictwa dokumentacyjnego do wpisu przez Dyrektora Generalnego UNESCO na międzynarodową Listę. Polska odgrywa aktywną rolę w Programie Pamięć Świata od początku jego istnienia. Pierwsze Spotkanie Międzynarodowego Komitetu Doradczego, inaugurujące działalność Programu, odbyło się w 1993 roku w Pułtusku. Również w Polsce, w Gdańsku w 2003, miało miejsce Szóste Spotkanie Komitetu. Polscy eksperci uczestniczą w pracach Międzynarodowego Komitetu Doradczego jako jego członkowie lub konsultanci. Wyrazem uznania dla wkładu Polski w rozwój Programu jest wskazanie naszego kraju jako organizatora 4. Światowej Konferencji Programu, która odbędzie się w 2011 roku.
Międzynarodowa Lista Pamięci Świata tworzona jest od 1997 roku. Gromadzi ona obiekty dziedzictwa dokumentacyjnego o szczególnym znaczeniu światowym. Obecnie znajdują się na niej 193 wpisy. Dziewięć spośród nich to obiekty polskiego dziedzictwa. Obok właśnie wpisanych Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu oraz Archiwum Radziwiłłów i Księgozbioru Nieświeskiego są to: Kodeks supraski (wpis wspólny z Chorwacją i Rosją), autograf dzieła Mikołaja Kopernika De revolutionibus, akt Konfederacji Generalnej Warszawskiej z 1573 roku, Archiwum Komisji Edukacji Narodowej (zbiory przechowywane w Bibliotece Naukowej PAU i PAN w Krakowie, AGAD w Warszawie, Archiwum UJ oraz Fundacji Książąt Czartoryskich przy Muzeum Narodowym w Krakowie), rękopisy Fryderyka Chopina w zbiorach Biblioteki Narodowej i Towarzystwa im. Fryderyka Chopina (obecnie w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina) w Warszawie, podziemne archiwum getta warszawskiego (tzw. Archiwum Ringelbluma) oraz tablice 21 Postulatów Gdańskich z Sierpnia 1980 wraz z kolekcją Narodziny Solidarności, przechowywaną w Ośrodku KARTA.
Prace nad polskimi propozycjami na Listę koordynuje Polski Komitet Programu „Pamięć Świata”, współdziałając z Polskim Komitetem do spraw UNESCO, instytucjami dziedzictwa i ekspertami. Zarówno znaczna liczba, jak i charakter obiektów polskiego dziedzictwa dokumentacyjnego wpisanych na Listę Pamięci Świata dają świadectwo o bogactwie naszej historii i miejscu Polski w Europie i na świecie.
Wśród ostatnich 35 wpisów na międzynarodową Listę Pamięci Świata znajdują się dokumenty o różnorodnym charakterze, m.in. zgłoszona przez w. Brytanię Magna Carta z 1215 roku, przez Holandię Dziennik Anny Frank, przez Estonię, Litwę i Łotwę Bałtycka droga – ludzki łańcuch łączący trzy państwa w ich dążeniu do wolności (dokumenty dotyczące ludzkiego łańcucha łączącego Wilno, Rygę i Tallin, utworzonego 23 sierpnia 1989 roku, w 50 rocznicę paktu Ribbentrop-Mołotow), przez Biuro Narodów Zjednoczonych w Genewie Archiwum Ligi Narodów 1919-1946, przez Madagaskar Królewskie Archiwa Madagaskaru 1824-1897, przez Stany Zjednoczone Kolekcja filmów i zapisów wideo Johna Marshalla z lat 1950-2000 nt. Buszmenów Ju/’hoansi.