22 e d U K a c j a p o p r z e z K U lt U r ę . K r e at Y w N o ś ć i i N N o wa c Yj N o ś ć program „Arts in Education” (AiE)18. Działania w tym kierunku prowadzi również – w odniesieniu do systemów nauczania w Azji – Biuro UNESCO w Bangkoku19. Zgodnie z „Mapą drogową”, podejście zwane „Arts in Education” jest użyteczne w nauczaniu takich przedmiotów jak: fizyka, biologia czy geometria, które może czerpać z bogactwa sztuk wizualnych oraz w nauczaniu języków obcych wykorzystującym teatr i muzykę. W tym kontekście oczywiste wydaje się włączenie sztuki do nauczania historii lub nauki o społeczeństwie. Najnowsze badania historii w ujęciu antropologicznym potwierdzają, że nie sposób w pełni zrozumieć procesy historyczne bez umiejętności rozpoznawania wyrazu kulturowego. Dokument określa strategię wprowadzania edukacji artystycznej opartą przede wszystkim na dwóch celach: – zapewnieniu nauczycielom, artystom i innym osobom dostępu do materiałów oraz do różnych form kształcenia zgodnie z założeniem, iż kreatywne uczenie się wymaga kreatywnego nauczania; – promowaniu kreatywnej współpracy na wszystkich szczeblach pomiędzy ministerstwami, szkołami, nauczycielami, organizacjami zajmujących się sztuką i nauką oraz lokalnymi organizacjami społecznymi. Twórcy dokumentu UNESCO zwracają szczególną uwagę nie tylko na kształcenie nauczycieli sztuki posiadających kompetencje warsztatowe i szersze przygotowanie umożliwiające współpracę z artystami, lecz także na kształcenie nauczycieli przedmiotów ogólnych, którzy powinni być wyposażeni w możliwości wykorzystania sztuki w nauczaniu tych przedmiotów. Zastosowanie podejścia „Arts in Education” może być jednym ze sposobów na zmniejszenie przeładowania programu nauczania – zwłaszcza w szkole podstawowej. Zintegrowanie sztuki z innymi przedmiotami nie będzie jednak 18 zob. H. Gardner, Art,MindandBrain:a cognitiveapproachtocreativity, Basic Books, 1982. 19 Sahasrabudhe P., DesignforLearningThroughtheArts, [w:] Educatingfor Creativity, UNESCO, Bangkok 2005, s. 47-54.