MUzeUM jaKo Narzędzie edUKacji 245 (w sposób domniemany) stały się udziałem artysty. Stąd nieistotne jest doprowadzenie do powstania artefaktu, natomiast ważny staje się sam proces, w który wciągane jest dziecko, proces, dla którego punktem wyjścia lub dojścia jest zawsze KolekcjasztukiXXi XXIwieku. Za przykład mogą tutaj posłużyć warsztaty z cyklu „Mówi dziecko do obrazu, a obraz do niego”. Zajęcia te rozgrywają się w całości w przestrzeni ekspozycji, a w ich ramach dzieci proszone są wyłącznie o włączenie się do rozmowy z edukatorami przebranymi za postacie czy obiekty z dzieł sztuki. W ten sposób zostaje ukonkretniony proces komunikacji artystycznej – dzieci mają szansę porozmawiać z dziełem, zadać „mu” pytania nurtujące małych odbiorców. Podczas warsztatów dla dorosłych używane są środki bardziej dyskursywne, choć i tu ważny jest moment reenactment, czyli niejako odtworzenia procesu, który doprowadził do powstania dzieła. W ramach warsztatu „Gang Marcela” przyniesienie przez uczestników z domu wybranych przedmiotów staje się – w konfrontacji z dziełami z ekspozycji stałej – powtórzeniem dadaistycznego gestu ustanowienia readymade. Co przy tym ważne – wybory i decyzje uczestników nie są waloryzowane czy komentowane, zakłada się bowiem, że najważniejsza jest wartość, jaką działanie posiada dla działającego. Wyzwaniem edukacyjnym dla Muzeum Sztuki była wystawa „Powidoki życia. Władysław Strzemiński i prawa dla sztuki”7 – obszerna prezentacja twórczości jednego z czołowych twórców międzywojennej awangardy oraz kluczowej postaci dla historii muzeum. W interpretowaniu na nowo sztuki Strzemińskiego miała pomóc architektura ekspozycji, o której stworzenie została poproszona współczesna niemiecka artystka, Katja Strunz. Dzięki niej widz znajdował się w przestrzeni wystawy, niejako w środku tekstu – wewnątrz przestrzennych liter inspirowanych stworzonym przez Strzemińskiego alfabetem i układających się w słowo „Zeittraum”8. Wystawie towarzyszył obszerny program naukowy (wykłady, seminaria, konferencja), zmierzający do 7 Wystawa miała miejsce w ms2 w dniach od 30 listopada 2010 roku do 27 lutego 2011 roku. Kuratorzy ekspozycji: Jarosław Lubiak, Paulina Kurc-Maj. 8 Stworzony przez artystkę niemiecki neologizm można tłumaczyć jako „czas–sen–przestrzeń”.