posłowie 28 1 posługiwania się ciałem” – jak nazwał je Marcel Mauss (1973), a ciało domaga się form zdyscyplinowania, które są powtarzalne, bądź przynajmniej okresowe”21. Kultura codzienności jest nie tylko zmienna w czasie, lecz także jest zróżnicowana w przestrzeni społecznej. „Sposób, w jaki dana kultura patrzy na higienę i ją osiąga, zawsze mówi o niej wiele interesujących rzeczy. Francuzi zdają się często czerpać wręcz perwersyjną narodową dumę ze swego nonszalanckiego podejścia do czystości [...]. Jakże inaczej wygląda dbałość w wykonaniu Amerykanów. Niewychodzenia poza nadgarstki jest dla nich nie do pomyślenia, a wielu nigdy jeszcze nie szorowało się bardziej obsesyjnie niż teraz”22. Kultura codzienności musi być nade wszystko kształtowana w rodzinie. W tym też względzie szczególnego znaczenia nabiera edukacja przedszkolna i medialna. Należy jednak z całą mocą podkreślić, że „nowy model mediów zmusza do zupełnie innego spojrzenia na cele i zadania edukacji medialnej czy też, jak się dziś zwykło mówić, edukacji medialnej i cyfrowej. Zalecenie Komisji Europejskiej z dnia 20 sierpnia 2009 roku w sprawie umiejętności korzystania z mediów w środowisku cyfrowym w celu stworzenia bardziej konkurencyjnego sektora audiowizualnego i treści cyfrowych oraz stworzenia integracyjnego społeczeństwa opartego na wiedzy (2009/625/WE) wyraźnie podkreśla, że w dzisiejszym świecie obywatele muszą wykształcić umiejętności analityczne, które pozwalają na lepsze intelektualne i emocjonalne zrozumienie mediów cyfrowych, a więc świadome korzystanie z programów telewizyjnych, filmów, a także różnego rodzaju treści przekazywanych za pośrednictwem różnych form komunikacji, w tym w szczególności Internetu”23. Dobre wzorce codziennych zachowań muszą być nauczane od początku drogi życiowej każdego człowieka. Z istoty współczesnego rozumienia i realizowania demokracji w praktyce oraz sedna społeczeństwa obywatelskiego wynika, że współdziałanie 21 A. Appadurai, Nowoczesnośćbezgranic.Kulturowewymiaryglobalizacji, Universitas, Kraków 2005, s. 102. 22 23 K. Ashenburg, Historiabrudu, Bellona S.A., Warszawa 2007, s. 246-247. J. Braun, w tym tomie.