282 e d U K a c j a p o p r z e z K U lt U r ę . K r e at Y w N o ś ć i i N N o wa c Yj N o ś ć obywateli wymaga, aby każdy z nich był „dobrze i podobnie wychowany”. Umożliwia to tym samym partnerskie, interaktywnie działanie interesariuszy, albowiem stwarza wspólną, jednorodną płaszczyznę kulturowa, na której mogą i muszą się toczyć wszelkie spory polityczne. Tym samym, kultura osobista i kultura codzienności poszczególnych jednostek determinuje kształtowanie się ładu społecznego i ładu politycznego. Jednakże, aby to mogło zaistnieć w całej przestrzeni społecznej, konieczne jest edukowanie – dodajmy ustawiczne – wszystkich członków społeczeństwa. Europejska przestrzeń kształcenia ustawicznego Splatając na nowo to, co społeczne i kulturowe konieczne jest rozwijanie edukacji ustawicznej, gdyż jest to de facto pomnażanie oraz odnawianie kapitału ludzkiego i społecznego. Jednoznacznie wskazują na to ministrowie edukacji krajów OECD, podkreślając konieczność inwestowania w pomnażanie obu kapitałów. Jednocześnie, określono główne obecne wyzwania, jakie wiązane są z edukacją24, czyli: · usuwanie skutków kryzysu w edukacji; · dopasowanie umiejętności do nowych potrzeb; · skuteczne wyposażenie nauczycieli w XXI wieku; · wzmocnienie społecznych korzyści z edukacji. Uczenie się przez całe życie, kształcenie ustawiczne jest wyzwaniem kulturowym wynikającym z zachodzących dynamicznie procesów kreatywności i innowacyjności. Dotyczy to nade wszystko prefiguratywnego typu nabywania kultury, zgodnie z podziałem zaproponowanym przez M. Mead, która wyodrębniła jeszcze następujące typy procesu nabywania kultury – typ postfiguratywny oraz typ kofiguratywny. „Typ prefiguratywny powstaje w wyniku szybkiego tempa zmian, tak szybkiego, że starsze pokolenia mają trudności z zaadaptowaniem się do nich. Powstaje on także w wyniku „wymieszania kultur”, o co nietrudno przy często spotykanej współcześnie 24 OECD Education Ministerial Meeting Investing in Human and Social Capital: NewChallenges, Paris, 4-5 November 2010.