M a pa d r o g o wa U N e s c o d l a e d U K a c j i a r t Ys t Y c z N e j 317 w dzieleniu się odpowiedzialnością za ułatwianie nauki i czerpaniu korzyści ze współpracy między zawodami. Rozwijanie tego rodzaju współpracy wymaga szczególnych predyspozycji i stanowi w większości społeczeństw nowe wyzwanie. Wyróżnia się dwie podstawowe strategie realizacji efektywnej edukacji artystycznej: skuteczny system kształcenia nauczycieli i artystów oraz rozwijanie partnerstwa między edukacją i sektorem kultury. 1.Kształcenienauczycielii artystów Ten aspekt zależy od – na ogół bardzo różnych – doświadczeń w zakresie praktyk edukacyjnych i kulturalnych, jakie mają nauczyciele przedmiotów ogólnych, nauczyciele sztuki i artyści. Bardziej skuteczne kształcenie nauczających w zakresie szeroko pojętej edukacji artystycznej ma w związku z tym podstawowe znaczenie. Kształcenienauczycieliprzedmiotówogólnych Sytuacja byłaby najbardziej korzystna, gdyby wszyscy nauczyciele (i dyrektorzy szkół) byli uwrażliwieni na wartości i cechy reprezentowane przez artystów oraz mieli pewne rozeznanie w sprawach sztuki. Nauczyciele powinni również mieć możliwość nabycia kwalifikacji, ułatwiających im współpracę z artystami w ramach działalności edukacyjnej. Tego typu kształcenie pozwalałoby wykorzystywać im – w sposób optymalny – własne możliwości i stosować sztukę w nauczaniu. Zapewniałoby to również uzyskanie przez nauczycieli podstawowych wiadomości na temat procesu twórczego, a także opanowanie zdolności analizowania, interpretacji i oceny dzieł sztuki oraz ogólnej wiedzy na temat sztuki w różnych epokach i kulturach. Mając świadomość, że sztuka może ułatwiać naukę przedmiotów tradycyjnie uznawanych za przedmioty ogólne – zwłaszcza w nauczaniu stopnia podstawowego – nauczyciele często stosują podejście „Arts in Education”. I tak na przykład piosenki mogą służyć do: zapamiętywania kluczowych słów w danym języku, przyswajania definicji z zakresu nauk ścisłych i przyrodniczych czy społecznych, czy też konceptu lub formuły matematycznej. Włączenie sztuki do nauczania innych przedmiotów – zwłaszcza w nauczaniu stopnia podstawowego – może być sposobem zapobiegania występującego w niektórych szkołach przeciążenia programu. Jednak nie będzie to skuteczne, jeśli równolegle nie będzie się nauczać przedmiotów z zakresu sztuki.