K U lt U r a – M e d i a – e d U K a c j a 81 ma niewątpliwie zły wpływ na niektórych członków naszego społeczeństwa”. Podsumowaniem jednoznacznego stanowiska różnych środowisk naukowych była deklaracja przyjęta przez 6 najpoważniejszych amerykańskich stowarzyszeń zrzeszających lekarzy rodzinnych, pediatrów, psychiatrów, psychologów i pedagogów. Wniosek tej deklaracji nie pozostawia wątpliwości: „uzyskano przytłaczające dowody, świadczące o związku przyczynowym między przemocą w mediach a agresywnym zachowaniem niektórych dzieci”4. Mimo tak jednoznacznych opinii specjalistów, same media lansowały przez dłuższy czas tzw. teorię katharsis, opartą na psychoanalizie Freuda i sugerującą, że zaangażowanie emocjonalne widza powstające podczas oglądania scen agresywnych miało go uwalniać od złości. Inaczej mówiąc – symboliczne przeżycie gniewu i złości uwalnia od złości prawdziwej. Ta teoria stanowiła dla nadawców programów telewizyjnych wygodne usprawiedliwienie. Nic więc dziwnego, że długo była podtrzymywana w mediach komercyjnych. Można powiedzieć, że sytuacja przypomina spory, które towarzyszyły przepisom zmierzającym do ograniczenia palenia tytoniu. Tu również bardzo długo – i wbrew oczywistym faktom – producenci papierosów dowodzili braku dowodów na szkodliwość tego nałogu. Rodzące się w różnych krajach inicjatywy, zmierzające do ograniczenia negatywnego wpływu niektórych programów telewizyjnych na dzieci i młodzież, stały się pierwszym impulsem dla rozwoju edukacji medialnej. Argumentując na rzecz kształcenia w zakresie korzystania z mediów, zwłaszcza telewizji, wybitny katolicki badacz mediów, o. Gabriel Nissim używa obrazowego porównania: Jeśli twoje dziecko mieszka nad morzem, to lepiej nauczyć je pływać niż wznosić mur na plaży5. Zdaniem Marii Braun-Gałkowskiej – brak umiejętności właściwegoobcowaniaz mediamipowoduje,że–zamiastkorzyści–przynosząonenieprzygotowanemuodbiorcywielezła.Zubożająjegowyobraźnię,pogarszajązdolnośćmyśleniaabstrakcyjnego,ucząagresji,wpajają negatywnewzorcezachowań.Bezradnośćwobecjęzykamediówskutkuje 4 5 op. cit. s. 141. G.M. Nissim OP, Wychowaniedomediówjakonaglącezadanie, tłum. Robert Bujak SJ, [w:] „Przegląd Powszechny” nr 1/1996 (specjalny), Warszawa 1996, s. 105.