84 R o z d z i a ł i – r o l a K U lt U r Y w Ks z ta łt o wa N i U s p o ł e c z e ń s t wa . . . Obserwowany w ostatnich latach wyraźny wzrost udziału satelitarnych i kablowych programów tematycznych w rynku oglądalności powoduje fragmentaryzację widowni. Pozwala to, z jednej strony, na precyzyjne dostosowanie oferty do oczekiwań nawet niewielkiej grupy widzów, z drugiej zaś – osłabia tradycyjną rolę telewizji jako medium masowego, organizującego zbiorowe emocje. W 2009 roku dostępne były 134 polskojęzyczne kanały telewizyjne, przy czym ponad połowa z nich rozpowszechnia program na podstawie koncesji przyznanych przez zagraniczne organy regulacyjne. Nadawcy ci nie są związani polskimi przepisami dotyczącymi minimalnej obecności programów wytworzonych w języku polskim jako oryginalnym, nie podlegają też kontroli polskich organów regulacyjnych. Oglądalność ogromnej większości spośród tych kanałów satelitarnych i kablowych nie przekracza jednak 1% audytorium, a tylko w przypadku ok. 10 najpopularniejszych udział w rynku przekracza 0,1% (rys. 2 i 3). Rys. 2. Udziały programów telewizyjnych w widowni w latach 2000–2009 Źródło: Informacja o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2009 roku. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Warszawa, marzec 2010 TVP Kultura, program tematyczny telewizji publicznej poświęcony tematyce kulturalnej, o zasięgu technicznym ok. 9,5 mln gospodarstw domowych (co oznacza, iż jest on faktycznie dostępny dla ok. 25 mln widzów) w 2009 roku osiągnął średnią oglądalność – wg wskaźnika