references
Z A R Z Ą D Z A N I E D Z I E D Z I C T W E M K U L T U R O W Y M W M I E Ś C I E Ś W I A T O W E G O . . .
141
Marcin Zamoyski Zarządzanie dziedzictwem kulturowym w mieście światowego dziedzictwa UNESCO
P
odstawowym dokumentem dotyczącym zarządzania Światowym Dziedzictwem jest Konwencja w sprawie ochrony światowego
dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, uchwalona przez UNESCO, a ratyfikowana przez polski rząd. Mówi ona wprost: „Każde państwo będące stroną niniejszej Konwencji uznaje, że na nim spoczywa (…) obowiązek zapewnienia identyfikacji, ochrony, konserwacji, rewaloryzacji i przekazania przyszłym pokoleniom dziedzictwa kulturowego i naturalnego znajdującego się na jego terytorium. Będzie się ono starało spełnić swój obowiązek (…) wykorzystując maksymalnie swoje środki prawne, naukowe, administracyjne i finansowe w celu ochrony, identyfikacji, konserwacji, ożywiania lub odtwarzania tego dziedzictwa”. Podobne intencje przyświecały twórcom Konwencji w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego z 2005 roku, która dodatkowo nakłada na Strony obowiązek promowania różnorodności oraz upowszechniania wyrazu kulturowego i wytworów kultury. Co istotne, Konwencja zaleca wprowadzenie polityki kulturalnej do polityki rozwojowej kraju jako jej ważnego elementu. Krajowym działaniem w sprawie zwrócenia uwagi społeczności na polskie zabytki jest uznanie ich przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za Pomnik Historii. Od roku 1994 do chwili obecnej Prezydent
