references
Z A R Z Ą D Z A N I E D Z I E D Z I C T W E M K U L T U R O W Y M W M I E Ś C I E Ś W I A T O W E G O . . .
145
w Polsce, zwłaszcza tych małych jak Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy oraz drewniane kościoły w Małopolsce i na Podkarpaciu. Pozwolą Państwo, że przytoczę na koniec wnioski z „Raportu na temat funkcjonowania systemu ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce po roku 1989” opracowanego dla Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, którego autorzy trafnie zauważają, iż: „powstaje konieczność sformułowania modelu współczesnej ochrony dóbr kultury, odmiennego od dotychczasowego. Funkcjonujący dotychczas system stanowi typowy przykład administracji reglamentacyjnej, działającej przede wszystkim za pomocą nakazów i zakazów”. Powołując się na klimat społeczny widoczny w badaniach ankietowych przeprowadzonych na zlecenie Narodowego Instytutu Dziedzictwa, w których 89 % respondentów uważa, że dziedzictwo kulturowe Polski pełni ważną rolę społeczną, a 82 % ankietowanych uważa, że warto inwestować publiczne pieniądze w ochronę zabytków, apeluję do elit rządzących o jak najszybsze zajęcie się problemem polskich zabytków. Niech słowa preambuły ustawy z 1985 roku o Narodowym Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa, w której czytamy, że Fundusz ten tworzy się: „w trosce o zachowanie i przywrócenie do dawnej świetności architektonicznych zespołów zabytkowych Krakowa, stanowiących spuściznę narodową w dziedzinie dóbr kultury” staną się mottem przewodnim dla wszystkich polityków, którym bliskie jest dobro miast i miejsc wpisanych na Listę światowego dziedzictwa UNESCO oraz listę Pomników Historii w Polsce.
