references
N I E M AT E R I A L N E D Z I E D Z I C T W O K U LT U R O W E B R A K U J Ą C E O G N I W O. . .
171
międzynarodowa konferencja poświęcona temu tematowi. W roku 2013 wpłynęło również 418 wniosków składanych z tytułu priorytetu „Kultura ludowa” w ramach programu MKiDN „Dziedzictwo kulturowe”, z których prawdopodobnie ok. 120 zostanie przyjętych do realizacji na szacowaną sumę 5 mln PLN (stan na luty 2013 r.). Dane są szacunkowe, ponieważ nie zakończyła się jeszcze procedura odwoławcza, jednak zauważalna jest wyraźna tendencja wzrostowa, zarówno jeśli chodzi o liczbę wniosków, jak i przede wszystkim ich jakość. Dowodzą one coraz powszechniejszej zmiany sposobu myślenia o kulturze ludowej jako gorszej bądź mniej wartościowej, wnioski są coraz bardziej nowoczesne, a w ocenie recenzentów wniosków zdecydowana większość z nich powołuje się na Konwencję z 2003 roku. Można zatem stwierdzić, że sfera niematerialnego dziedzictwa kulturowego jest „ziemią znaną i zamieszkaną” przez organizacje pozarządowe, w mniejszym stopniu przez ogół społeczeństwa, w najmniejszym zaś – przez elity urzędnicze, instytucjonalne i rządowe.
Niematerialne dziedzictwo kulturowe jako element nowoczesnej dyplomacji publicznej
Nadanie znaczenia w świadomości zbiorowej niematerialnemu dziedzictwu kulturowemu na wszystkich poziomach stanowi dzisiaj wyzwanie dla Polski i polskiej dyplomacji kulturalnej. Według Josepha Nye’a dyplomacja publiczna to: „instrument, który rząd wykorzystuje celem mobilizacji zasobów soft power do komunikacji i przyciągania społeczności w innych państwach”15. Pytanie, czy jakikolwiek dotychczasowy rząd potrafił uczynić z niematerialnego dziedzictwa kulturowego element soft power Polski i „przyciągnąć”, „zdobyć serca i umysły” społeczeństw innych krajów pozostaje niestety retoryczne. Należy tu bowiem wyjść poza tradycyjne elitarne kontakty międzyrządowe, nawiązywane i utrzymywane przez urzędników państwowych i pomiędzy nimi (nazywane government to government – g2g), które mieściły się w zadaniach tradycyjnej dyplomacji, bądź działania
15
Za: A. Ziętek, tamże, s. 163.
