references
180 O B E C N A
SYTUACJA PRAWNA W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA...
e) dokonuje kradzieży, rabunku lub przywłaszczenia bądź popełnia akty wandalizmu skierowane przeciwko dobrom kulturalnym objętym ochroną na mocy Konwencji. W związku z tym każda ze Stron ma obowiązek podjąć takie kroki, jakie mogą być niezbędne, aby w ramach prawa krajowego zostały uznane za przestępstwo czyny uznane za przestępstwo na mocy niniejszego artykułu i aby przestępstwa takie podlegały odpowiednim karom. Czyniąc to, każda ze Stron będzie postępować zgodnie z ogólnymi zasadami prawa i prawa międzynarodowego, w tym z normami rozszerzającymi indywidualną odpowiedzialność karną na osoby inne niż te, które bezpośrednio popełniły dany czyn. Wdrożenie Drugiego Protokołu wymaga więc zmiany polskiego Kodeksu karnego, poprzez uwzględnienie nowych przestępstw. Kolejnym aktem, do którego chciałabym się odnieść, wskazując zaniedbania związane z wdrażaniem ratyfikowanych Konwencji UNESCO jest Konwencja w sprawie środków zmierzających do zakazu i zapobiegania nielegalnemu przywozowi, wywozowi i przenoszeniu własności dóbr kultury (1970)10. Jest to kolejny, po Konwencji haskiej z 1954 roku, akt prawa międzynarodowego przyjęty wobec zagrożeń, jakim podlegają dobra kultury. Wychodząc z założenia, że obowiązkiem każdego Państwa jest chronić dobra kultury znajdujące się na jego terytorium przed niebezpieczeństwami kradzieży, nielegalnych wykopalisk i nielegalnego wywozu, społeczność międzynarodowa przyjęła, że w celu zapobiegania tym zagrożeniom konieczne jest, aby każde Państwo uświadomiło sobie w jeszcze większym stopniu swój obowiązek moralny poszanowania swego własnego dziedzictwa kulturalnego, jak również dziedzictwa kulturalnego wszystkich narodów. W Konwencji wskazano w szczególności, że muzea, biblioteki i archiwa zostały w pierwszej kolejności powołane do czuwania, aby ich zbiory były bezpieczne i tworzone w oparciu o powszechnie uznane zasady moralne. Gwarancją dla zapewnienia odpowiedniej kontroli są przepisy dotyczące przywozu, wywozu i przenoszenia własności dóbr kultury.
10
Dz. U. z 1974 r., Nr 20, poz. 106.
