references
196 O B E C N A
SYTUACJA PRAWNA W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA...
stosunków społecznych w dziedzinie, która ma być objęta regulacją. Wartości i cele, jak i sposób ich realizowania, zostają ostatecznie ustalone przez ustawodawcę, który dysponuje w tym zakresie dużą dozą swobody. Tworzenie przepisów rangi ustawowej limitowane jest jednak zgodnością z aktami wyższej rangi, a więc z Konstytucją RP oraz wiążącym prawem międzynarodowym, co dodatkowo podkreśla znaczenie dyrektyw wypływających z prawodawstwa UNESCO. Innymi słowy, zobowiązania międzynarodowe wiążące Polskę (w tym przede wszystkim konwencje UNESCO, jako ratyfikowane umowy międzynarodowe), obok przepisów Konstytucji, powinny stanowić podstawową determinantę regulacji w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego. Jednocześnie należy mieć na względzie, że dorobek UNESCO (zarówno konwencje, jak i akty o charakterze soft law) stanowi kwintesencję najlepszej praktyki i innych doświadczeń poszczególnych państw, co powinno być ważnym punktem odniesienia dla twórców nowych polskich przepisów w zakresie ochrony. Obecny stan wdrożenia dorobku prawnego jest bowiem niewystarczający i wymaga interwencji ustawodawcy.
