references
PODSUMOWANIE
215
Podsumowanie1
Z debaty i dyskusji wynika, że powinniśmy zmierzać do opracowania nowej ustawy o ochronie dziedzictwa, która obejmowałaby zarówno dziedzictwo materialne, jak i niematerialne, zgodnie z Konwencjami z 1972 roku i 2003 roku, z uwzględnieniem Zalecenia UNESCO z 1972 roku w sprawie ochrony dziedzictwa kulturalnego i naturalnego na płaszczyźnie krajowej i Zalecenia UNESCO w sprawie historycznego krajobrazu miejskiego z 2011 roku. Nowa ustawa prezentowałaby szersze podejście o charakterze całościowym i obszarowym, odnosząc się do zespołów dziedzictwa materialnego i mając na uwadze specyfikę dziedzictwa niematerialnego. Definiowałaby pojęcie obiektu i obszaru chronionego czy może specyficznej przestrzeni kulturowej, obejmując dziedzictwo niematerialne. Stanowiłaby formę realizacji zadań państwa w myśl artykułu 5 Konstytucji RP, gdzie jest mowa o obowiązku strzeżenia dziedzictwa narodowego, w świetle dzisiejszej debaty rozumianego jako dziedzictwo materialne i niematerialne, oraz w myśl artykułu 6 Konstytucji RP, gdzie wskazuje się na dziedzictwo narodowe jako na źródło tożsamości narodu, jego trwania i rozwoju. Rozwój przy tym jest rozumiany jako rozwój zrównoważony, zgodnie z zasadą zapisaną w Konstytucji RP oraz z założeniami przyjętymi na forum ONZ i UNESCO. Zrównoważony rozwój respektuje między innymi dbałość o środowisko rozumiane jako zespół integralnie powiązanych elementów środowiska przyrodniczego oraz kultury materialnej i niematerialnej, stanowiących otoczenie człowieka.
1
Wnioski przedstawione przez prof. Sławomira Ratajskiego, Sekretarza
Generalnego Polskiego Komitetu ds. UNESCO w podsumowaniu konferencji.
