references
230 A N E K S
1
dawstwa UNESCO dla polskiego porządku prawnego, a także obecnego etapu (stanu) jego implementacji. Punktem wyjścia dla niniejszych rozważań jest treść Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”, która odzwierciedla standardy kultury prawnej. Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 14 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (tekst jedn. Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 929). Wskazuje ono na elementy metodyki przygotowania i sposób redagowania projektów ustaw i rozporządzeń oraz innych normatywnych aktów prawnych, a także warunki, jakim powinny odpowiadać uzasadnienia projektów normatywnych aktów prawnych, jak również reguły przeprowadzania zmian w systemie prawa. Stosowanie się do wskazanych zasad techniki prawodawczej zapewnia spójność i kompletność systemu prawa oraz przejrzystość tekstów normatywnych aktów prawnych, z uwzględnieniem dorobku nauki i doświadczeń praktyki2.Zgodnie z § 1 nin. Rozporządzenia podjęcie decyzji o przygotowaniu projektu ustawy poprzedza się: 1. wyznaczeniem i opisaniem stanu stosunków społecznych w dziedzinie wymagającej interwencji organów władzy publicznej oraz wskazaniem pożądanych kierunków ich zmiany; 2. ustaleniem potencjalnych, prawnych i innych niż prawne, środków oddziaływania umożliwiających osiągnięcie zamierzonych celów; 3. określeniem przewidywanych skutków społecznych, gospodarczych, organizacyjnych, prawnych i finansowych każdego z rozważanych rozwiązań; 4. zasięgnięciem opinii podmiotów zainteresowanych rozstrzygnięciem sprawy; 5. dokonaniem wyboru sposobu interwencji organów władzy publicznej. W obecnym stanie „dezintegracji” regulacji dotyczącej ochrony dziedzictwa kulturowego nie ulega wątpliwości, że aktywność ustawodawcy (nowelizacja stosownych ustaw albo przyjęcie nowego aktu prawnego) jest niezbędna. W związku z tym na obecnym etapie zastosowanie mają wytyczne Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie
2
W orzecznictwie podaje się, że „Zasady techniki prawodawczej są zbiorem dyrektyw skierowanych do prawodawcy (a właściwie do legislatorów) wskazujących, jak poprawnie wyrażać normy prawne w przepisach prawnych i jak je grupować w aktach normatywnych” (zob. wyrok NSA z 5 maja 2011 r., sygn. I OSK 1059/10).
