references
232 A N E K S
1
rakterze soft law) stanowi kwintesencję najlepszej praktyki i innych doświadczeń poszczególnych państw, co powinno stanowić ważny punkt odniesienia dla twórców nowych przepisów. Należy przypomnieć, że tworzenie prawa to działalność celowa. Warunkiem takiej działalności jest racjonalne wyznaczenie celów, a więc uwzględniające stan stosunków społecznych w dziedzinie, która ma być objęta regulacją. Wartości i cele, jak i sposób ich realizowania, zostają ostatecznie ustalone przez ustawodawcę, który dysponuje w tym zakresie dużą dozą swobody. Tworzenie przepisów rangi ustawowej limitowane jest jednak zgodnością z aktami wyższej rangi, a więc z Konstytucją oraz wiążącym prawem międzynarodowym, co dodatkowo podkreśla znaczenie dyrektyw wypływających z prawodawstwa UNESCO. Innymi słowy, zobowiązania międzynarodowe wiążące Polskę (w tym przede wszystkim Konwencje UNESCO, jako ratyfikowane umowy międzynarodowe), obok przepisów Konstytucji, stanowią podstawową determinantę, jeśli chodzi o kształt przyszłej regulacji. *** Uprzedzając niejako wnioski, które wynikać będą z kolejnych części niniejszego opracowania, należy zastrzec, że stan przepisów z zakresu ochrony zabytków w obecnym kształcie uniemożliwia w wielu wypadkach formułowanie propozycji zmian w konkretnych przepisach. Kryzys ochrony zabytków (widoczny choćby w samej ustawie, która nie odpowiada podstawowym standardom prawidłowej legislacji) sprawiają, że wdrożenie wielu wymagań Konwencji UNESCO wymaga przebudowania całej regulacji z zakresu ochrony zabytków włącznie, z uwzględnieniem ustroju administracji konserwatorskiej. Problemy, które narastały przez lata są niemożliwe do rozwiązania w drodze nowelizacji obowiązujących przepisów. Podstawowym problemem regulacji z zakresu ochrony zabytków jest fakt, że składające się na nią przepisy nie stanowią systemu. Potrzebujemy również określania nowego paradygmatu ochrony. Regulacja ta wymaga więc zmian na poziomie założeń, dla określenia których dorobek UNESCO powinien mieć podstawowe znaczenie. Wskazuje on bowiem jak nowocześnie chronić dziedzictwo.
