references
ZALECENIA DOTYCZĄCE WDROŻENIA PRAWODAWSTWA UNESCO...
273
b) zapewnienie poszanowania niematerialnego dziedzictwa kulturowego wspólnot, grup i jednostek, c) wzrost, na poziomie lokalnym, krajowym i międzynarodowym, świadomości znaczenia niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz zapewnienie, aby dziedzictwo to było wzajemnie doceniane, d) zapewnienie międzynarodowej współpracy i pomocy. Zgodnie z podstawowym założeniem Konwencji, cele te są możliwe do realizacji wyłącznie w ścisłej współpracy z zainteresowanymi grupami – depozytariuszami niematerialnego dziedzictwa kulturowego, do czego bezpośrednio zobowiązuje Konwencja w artykule 15: „W ramach działań z zakresu ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego każde Państwo-Strona dąży do zapewnienia jak najszerszego udziału wspólnot, grup oraz, gdy to właściwe, jednostek, które tworzą, zachowują i przekazują następnym pokoleniom takie dziedzictwo, a także do aktywnego włączania ich w zarządzanie nim”. Wprowadzenie systemu ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego zostało w całości pozostawione prawu krajowemu. Dla zapewnienia identyfikacji w celu ochrony, każde Państwo Strona sporządza obowiązkowo, w sposób odpowiedni do własnej sytuacji, jeden lub kilka rejestrów niematerialnego dziedzictwa kulturowego znajdującego się na jego terytorium. Dodatkowo Konwencja wprowadza konieczność regularnego uaktualniania tego/tych rejestrów, a więc wymaga przyjęcia w tym zakresie stosownej procedury74. Przyjęte przez Państwa Strony Konwencji formy ochrony oraz rejestr/ rejestry powinny odzwierciedlać podstawowe zasady wynikające z ducha Konwencji UNESCO. Niematerialne dziedzictwo kulturowe powinno: • być żywe, odzwierciedlając zarówno tradycyjne, jak i współczesne praktyki, w których wyraża się tożsamość różnorodnych grup kulturowych; • mieć charakter inkluzyjny75; • mieć charakter reprezentatywny, a nie wartościujący; • być zakorzenione we wspólnotach, co oznacza, iż może zostać uznane za element tożsamości i tradycji określonych wspólnot tylko i wyłącznie przez nie same i za ich zgodą.
74
75
W szczególności elementy wpisywane na Listę krajową niematerialnego dziedzictwa powinny być uwzględniane po uzyskaniu zgody wnioskodawcy. Rejestry nie mogą służyć przypisywaniu wyłączności na określone praktyki danej grupie, lecz wzmacnianiu spójności społecznej, podtrzymywanej w różnorodnych przejawach tego dziedzictwa.
