references
280 A N E K S
1
swoje suwerenne prawo do tworzenia i wdrażania polityki kulturalnej oraz do wprowadzania środków mających na celu ochronę i promowanie różnorodności form wyrazu kulturowego, a także do umacniania współpracy międzynarodowej dla osiągnięcia celów niniejszej Konwencji. Konwencja wprowadza w art. 6 przykładowy katalog środków, które Państwa Strony Konwencji mogą wprowadzać w celu ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego. Środki takie mogą obejmować: • regulacje mające na celu ochronę i promowanie różnorodności form wyrazu kulturowego; • środki, które w sposób właściwy stwarzają sprzyjające warunki dla krajowej działalności kulturalnej oraz krajowych dóbr i usług kulturalnych pośród całokształtu działalności kulturalnej oraz dóbr i usług kulturalnych dostępnych na terytorium danego kraju, w zakresie ich tworzenia, wytwarzania, rozpowszechniania, dystrybucji i korzystania z nich, w tym środki dotyczące języka stosowanego w takiej działalności oraz takich dobrach i usługach; • środki mające na celu zapewnienie niezależnym krajowym przemysłom kultury i działalności sektora nieformalnego rzeczywistego dostępu do środków wytwarzania, rozpowszechniania i dystrybucji działalności kulturalnej oraz dóbr i usług kulturalnych; • środki mające na celu przyznanie publicznej pomocy finansowej; • środki mające na celu zachęcanie organizacji typu non-profit oraz instytucji publicznych i prywatnych, artystów i innych osób zawodowo związanych z kulturą do rozwijania i promowania swobodnej wymiany i swobodnego przepływu idei i form wyrazu kulturowego oraz działalności kulturalnej oraz dóbr i usług kulturalnych a także do pobudzania ducha kreatywności i przedsiębiorczości w prowadzonej działalności; • środki mające na celu powoływanie i odpowiednie wspieranie instytucji publicznych; • środki mające na celu zachęcanie i wspieranie artystów i innych osób, które mają udział w tworzeniu form wyrazu kulturowego; • środki mające na celu promowanie różnorodności mediów, w tym za pomocą radia i telewizji publicznej. Konwencja z 2005 r. rodzi więc obowiązek prowadzenia przez państwo i jego instytucje aktywnej polityki w obszarze kultury, co nadaje jej „międzyresortowy” charakter i wyraża rolę kultury w zrównoważonym rozwoju.
