references
ZALECENIA DOTYCZĄCE WDROŻENIA PRAWODAWSTWA UNESCO...
289
wać koszty ich utrzymania we właściwym stanie, konserwowania i prezentowania, o ile stanowią ich własność. W pozostałym zakresie powinni partycypować w tego rodzaju pracach właściciele zabytków publicznych lub prywatnych, którzy są zobowiązani do pokrycia wszelkich wydatków, tak dalece, jak jest to możliwe. System finansowania może obejmować ulgi podatkowe (zarówno związane z wydatkami na określone prace, jak i przysługujące darczyńcom na rzecz nabywania, restauracji lub utrzymania określonych składników dziedzictwa), dotacje, kredyty (przy jednoczesnym wprowadzeniu odpowiednich przepisów zapobiegających wzrostowi cen, wynikającemu ze spekulacji nieruchomościami) lub pożyczki na dogodnych warunkach (utworzenie funduszy pożyczkowych wspierane przez publiczne i prywatne instytucje kredytowe), które umożliwiłyby prywatnym właścicielom dokonanie określonych prac. Ich przyznanie warunkowane byłoby stopniem przestrzegania warunków ustanowionych dla dobra ogółu (np. umożliwienia dostępu do tych obiektów). Zalecenie z 1972 r. dopuszcza również odszkodowania, jeśli jest to wymagane, dla właścicieli chronionych obszarów za straty wypływające z realizacji programów ochronnych, a także możliwość wprowadzenia czasowych dopłat dla najuboższych mieszkańców chronionych obiektów, w związku z koniecznością przeprowadzki z odrestaurowanych budynków z powodu wzrostu czynszów. Aktywność państwa powinna również dotyczyć działań edukacyjnych, a ich realizacja powinna zostać powierzona uczelniom wyższym oraz innym instytucjom edukacyjnym. Środkiem realizacji tych zadań są również kampanie edukacyjne mające na celu wzbudzenie zainteresowanie problematyką ochrony dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, promowanie i wzmacnianie wartości kulturowych i edukacyjnych tego dziedzictwa jako fundamentu działań ochronnych. Ważną funkcję pełnią tu organizacje społeczne wspomagające władze państwowe i lokalne w wykorzystywaniu ich prerogatyw odnoszących się do ochrony. Konferencja Generalna UNESCO obradująca w Nairobi przyjęła 26 października 1976 r. Z a l e c e n i e d o t y c z ą c e o c h r o n y i w s p ó ł c z e s n e j r o l i z e s p o ł ó w z a b y t k o w y c h znane również jako Zalecenie dotyczące ochrony zespołów historycznych lub tradycyjnych oraz ich roli w życiu współczesnym oraz jako „ R e k o m e n d a c j a w a r s z a w s k a ” (dalej: Zalecenie z 1976 r.).
