references
294 A N E K S
1
efektywny i zrównoważony, uznając ich dynamiczny charakter oraz wspierając ich różnorodność społeczną i funkcjonalną. Podejście to łączy cele konserwacji dziedzictwa miejskiego z celami rozwoju społeczno-gospodarczego. Jest zakorzenione w harmonijnej i zrównoważonej relacji między środowiskiem miejskim i przyrodniczym oraz między potrzebami obecnych i przyszłych pokoleń a spuścizną przeszłości. Podejście krajobrazowe do historycznego dziedzictwa miejskiego uznaje również kluczowe znaczenie różnorodności kulturowej i kreatywności dla rozwoju ludzkiego, społecznego i gospodarczego oraz dostarcza narzędzi do zarządzania przemianami materialnymi i społecznymi, a także narzędzi, które gwarantują harmonijne zintegrowanie nowych inwestycji z dziedzictwem w kontekście historycznym i biorą pod uwagę uwarunkowania regionalne. Atutem podejścia krajobrazowego jest umożliwienie decydentom i zarządzającym dziedzictwem skuteczniejszego podchodzenia do nowych wyzwań i nowych możliwości, chociażby wobec procesu urbanizacji i globalizacji. Zalecenie wskazuje również podejście krajobrazowe do historycznego dziedzictwa miejskiego jako czynnik rozwoju (właściwe wykorzystanie nowych funkcji, takich jak usługi i turystyka). Zalecenie z 2011 r. zakłada, że obecne i przyszłe wyzwania wymagają określenia i wdrażania w tym zakresie polityki publicznej nowej generacji, która miałaby na celu identyfikację i ochronę poszczególnych warstw historycznych oraz zapewnianie równowagi między wartościami kulturowymi i przyrodniczymi w środowisku miejskim. Zakłada również, że władze lokalne powinny przygotowywać plany zagospodarowania przestrzennego z uwzględnieniem wartości danego obszaru, w tym wartości krajobrazu i innych wartości związanych z dziedzictwem, a także związanych z nimi cech. Dodatkowo wskazana polityka nowej generacji ma gwarantować szeroki udział władz wszystkich szczebli, jak i wszystkich zainteresowanych stron – w określaniu, wypracowywaniu, stosowaniu i ocenianiu polityki w zakresie ochrony dziedzictwa miejskiego. Zalecenie zakłada wręcz włączenie społeczeństwa do procesu decyzyjnego. Zgodnie z Zaleceniem z 2011 r. powinno się włączać różne grupy reprezentatywne dla interesariuszy i pozwalać im na określanie najważniejszych wartości występujących na danym obszarze miejskim, na wypracowywanie wizji odzwierciedlających jego różnorodność, na wyznaczanie celów i na uzgadnianie działań mających na celu ochronę dziedzictwa i promowanie zrównoważonego rozwoju. Takie narzędzia, które stanowią integralną część dynamiki rządzenia miastem powinny
