references
340 A N E K S
2
SŁOWNICZEK DEFINICJI
Zespół zabytkowy/miasto historyczne (wg Zalecenia UNESCO z 1976 r.) Przez „zespoły zabytkowe i architektoniczne (w tym tradycyjne)” rozumie się każdy zespół budynków, struktur i otwartych przestrzeni, w tym stanowiska archeologiczne i paleontologiczne, stanowiące siedliska ludzkie w środowisku miejskim lub wiejskim, którego spójność i wartość uznane są z punktu widzenia archeologicznego, architektonicznego, prehistorycznego, historycznego, estetycznego bądź społeczno-kulturalnego. Wśród tych „zespołów”, które są bardzo różnorodne, wyróżnić można zwłaszcza osady prehistoryczne, miasta historyczne, dawne dzielnice miejskie, wsie i osady, a także jednorodne zespoły monumentalne, przy czym należy mieć na uwadze, że te ostatnie powinny być pieczołowicie zachowywane w niezmienionej postaci. Historyczny obszar miejski (wg Karty Waszyngtońskiej ICOMOS) Historyczne obszary miejskie, które mogą znacznie różnić się pod względem wielkości, dotyczą dużych i małych miast, historycznych centrów lub dzielnic zabytkowych wraz z ich środowiskiem przyrodniczym i środowiskiem ukształtowanym przez człowieka. Oprócz pełnienia roli dokumentu historycznego, odzwierciedlają one wartości tradycyjnych kultur związanych z miastem. Dziedzictwo miejskie (wg raportu badawczego Unii Europejskiej No 16 (2004), Sustainable development of Urban historical areas through and active integration within Towns – SUIT) Dziedzictwo miejskie obejmuje trzy główne kategorie: • dziedzictwo monumentalne o wyjątkowej wartości kulturowej; • elementy dziedzictwa, które wprawdzie nie są wyjątkowe, ale stanowią spójną całość i występują stosunkowo licznie; • nowe elementy do uwzględnienia takie jak: – forma zabudowy, – otwarte przestrzenie: ulice, otwarte przestrzenie publiczne, – infrastruktura miejska, sieci i wyposażenie.
