references
52 O B E C N A
SYTUACJA PRAWNA W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA...
Instytut Dziedzictwa, zasób zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru liczy 66 424 pozycje rejestrowe (stan na 31 grudnia 2012 roku). Zdecydowaną większość pozycji stanowią wpisy punktowe (obiektów), które można sprowadzić do pewnych grup typologicznych – np. obiekt sakralny, publiczny, przemysłowy, obronny. Ten zasób jest dosyć jednoznacznie określony – można więc oceniać jego stan techniczny i potrzebne środki finansowe, określać politykę i zasady postępowania konserwatorskiego. Jednak w zestawieniu tym jest również urbanistyka, czyli m.in. układy urbanistyczne, dzielnice i osiedla, strefy ochrony konserwatorskiej krajobrazu. Takich jednostek jest 1063, ale w praktyce są to rozległe obszary zabudowy staromiejskiej i tradycyjnej, zlokalizowane przede wszystkim w śródmieściach naszych miast. To dziesiątki, setki, a nawet tysiące historycznie ukształtowanych elementów zabudowy i urbanistyki. W rejestrach zabytków opis tych obszarów jest skąpy – często to tylko mapa obszaru, niekiedy wsparta zestawieniami obiektów. Nie ma więc statystyki charakteryzującej ten zasób, ale bez wątpienia w sumie są to dziesiątki tysięcy elementów urbanistycznych i architektonicznych, należących do zasobu dziedzictwa. Jednostki ujęte w rejestrach nie wyczerpują jednak zasobu o charakterze powierzchniowym. Zgodnie z ustawą z 2003 roku, formą ochrony są również zapisy w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Zakłada się więc, że na terenach obejmowanych miejscowymi planami zagospodarowania znajdują się elementy, które mogą być traktowane jako dziedzictwo. W zależności od charakteru elementów uznawanych za dziedzictwo, wyznaczane są strefy ochrony konserwatorskiej lub formułowane są opisowe zalecenia dla poszczególnych obszarów w ramach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. To kolejne tysiące elementów urbanistycznych, architektonicznych i archeologicznych, należące do zasobu dziedzictwa. Również w tym przypadku nie ma statystyk charakteryzujących ten zasób. Kolejną grupą dziedzictwa są obiekty zawarte w ewidencjach. Zgodnie z art. 22 ustawy z 2003 roku, powinny istnieć ewidencje gminne, wojewódzkie oraz krajowa ewidencja zabytków. Nie rozpowszechniane
