references
I S T O TA D Z I E D Z I C T W A N I E M AT E R I A L N E G O W R O Z U M I E N I U K O N W E N C J I U N E S C O . . .
79
Właśnie o takie zrozumienie wagi ocalenia niematerialnego dziedzictwa kulturowego przez wspólnoty, grupy i jednostki, które takie dziedzictwo tworzą, zachowują i przekazują następnym pokoleniom, chodzi w Konwencji, a wszelkie działania mające na celu zapewnienie przetrwania tego dziedzictwa – obejmujące jego „identyfikację, dokumentację, badanie, zachowanie, zabezpieczenie, promowanie, wzmacnianie i przekazywanie, w szczególności poprzez edukację formalną i nieformalną, jak również rewitalizację różnych [jego] aspektów” (art. 2, ustęp 3) – powinny wynikać z bliskiego, żywego, a przy tym, jeżeli to możliwe, serdecznego kontaktu. W każdym razie – w duchu „wzajemnego poszanowania między wspólnotami, grupami i jednostkami” (art. 2, ustęp 1)36. Trzeba bowiem pamiętać, że celem Konwencji jest nie tylko ochrona, ale też „zapewnienie poszanowania niematerialnego dziedzictwa kulturowego wspólnot, grup i jednostek” (art. 1b), „wzrost, na poziomie lokalnym, krajowym i międzynarodowym, świadomości znaczenia niematerialnego dziedzictwa kulturowego oraz zapewnienie, aby dziedzictwo to było wzajemnie doceniane” (art. 1c), co w sumie ma się przyczynić – była już o tym mowa – do większego uznania dla różnorodności kulturowej37 oraz w ogóle dla inwencji twórczej i twórczych działań ludzi.
villages oubykhs (1981), a następnie w założonej przez Dumézila i G. Charachidzé „Revue des études géorgiennes et caucasiennes”: Proverbes tcherkesses en oubykh (1985) i Histoires de Nasreddin Hoca en oubykh (1987), Esenç zawsze występował jako równorzędny współautor. Urodzony w 1904 r. T. Esenç zmarł w r. 1992, przeżył więc Dumézila (a wraz z Esençem przeżył go też język ubyski) o bez mała sześć lat.
36
W tym samym ustępie sformułowano jeszcze dwa zastrzeżenia: aby pod-
legające ochronie dziedzictwo było „zgodne z istniejącymi instrumentami międzynarodowymi w dziedzinie praw człowieka” oraz odpowiadało „zasadom zrównoważonego rozwoju”. W myśl Konwencji zarówno Państwa Strony, jak i Międzyrządowy Komitet do spraw Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego będą dla wypełnienia celów Konwencji brać pod uwagę wyłącznie dziedzictwo spełniające łącznie te trzy warunki.
37
Co zostało dodatkowo wyrażone we wspomnianej już Powszechnej dekla-
racji UNESCO o różnorodności kulturowej, przyjętej jednomyślnie na 31. sesji Konferencji Generalnej UNESCO w Paryżu dnia 2 listopada 2001 r. oraz w Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form
wyrazu kulturowego, przyjętej na 33. sesji Konferencji Generalnej UNESCO w Paryżu dnia 20 października 2005 r. ( Dz. U. 2007, Nr 215, poz. 1585: http:// isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20072151585). Różnorodność kulturowa
