references
80 O B E C N A
SYTUACJA PRAWNA W ZAKRESIE OCHRONY I ZARZĄDZANIA...
Tych celów niepodobna osiągnąć bez uczestnictwa wspólnot, grup i jednostek, które dziedzictwo tworzą, zachowują i przekazują następnym pokoleniom – uczestnictwa czynnego, jak najszerszego, obejmującego także – powtórzmy – zarządzanie niematerialnym dziedzictwem kulturowym. Dziś zarówno w lokalnych i regionalnych organach samorządu terytorialnego, jak i centralnych organach administracji pojawia się już zrozumienie, jaką wartość ma partnerska współpraca z organizacjami pozarządowymi – działającymi z własnej inicjatywy na rzecz wybranego interesu publicznego organizacjami obywatelskimi. Obowiązek wprowadzenia w życie Konwencji z 2003 roku, mającej w Rzeczypospolitej Polskiej ważność od 16 sierpnia 2011 roku, jest dla wszelkich organów administracji publicznej – nie wyłączając naczelnego, kierującego działem administracji rządowej, w danym wypadku kulturą i ochroną dziedzictwa narodowego38 – najlepszą okazją, żeby raz jeszcze uprzytomnić sobie charakter ich misji wobec społeczeństwa jako całości, wobec składających się na nie wspólnot, wobec różnych lokalnych grup i wreszcie wobec samych obywateli. Ta misja to służba. Tak jak urzędnicy służby cywilnej nie są – jako tacy – powoływani do działalności twórczej, lecz do rozciągnięcia opieki nad nią i zadbania o jej rozwój, nawet przez objęcie mecenatu państwowego nad nią, tak też nie mogą oni wyręczać wspólnot, grup i jednostek w tworzeniu, zachowywaniu i przekazywaniu następnym pokoleniom dziedzictwa: niematerialne dziedzictwo kulturowe musi bowiem być stale odtwarzane przez tych, którym zapewnia – w relacji z własną historią i otoczeniem – poczucie ciągłości i tożsamości.
została w Deklaracji uznana za „the common heritage of humanity” – wspólne dziedzictwo ludzkości i rozpoznana jako „a source of exchange, innovation and
creativity”, źródło wymiany, nowatorstwa i inwencji twórczej (art. 1). 38 W Ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, art. 14, ustęp 1, scharakteryzowano dział kierowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w następujący sposób: „Dział kultura i ochrona dziedzictwa narodowego obejmuje sprawy rozwoju i opieki nad materialnym i niematerialnym dziedzictwem narodowym oraz sprawy działalności kulturalnej, w tym mecenatu państwowego nad tą działalnością”. Dz. U. 1997, Nr 141, poz. 943: http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19971410943. Warto zwrócić uwagę, że już w tym akcie prawnym mówi się o dziedzictwie niematerialnym.
