references
I S T O TA D Z I E D Z I C T W A N I E M AT E R I A L N E G O W R O Z U M I E N I U K O N W E N C J I U N E S C O . . .
81
Ale nie tylko urzędnicy mogą chcieć uprościć procedurę zmierzającą do identyfikacji, a więc określenia i zdefiniowania różnych elementów niematerialnego dziedzictwa kulturowego obecnego na terytorium Polski, tak by jak najszybciej sporządzić polski rejestr tych elementów i móc przekazać go już w pierwszym okresowym sprawozdaniu, które Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana przedłożyć Międzyrządowemu Komitetowi do spraw Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego w 2017 roku39. Do prędkiego zestawienia krajowego rejestru dążą też aktywiści różnych organizacji. Można się było o tym przekonać, śledząc chociażby dyskusję, która odbyła się w ramach warsztatów dla ekspertów organizacji pozarządowych, zorganizowanych przez Polskie Towarzystwo Ludoznawcze i Stowarzyszenie Twórców Ludowych 18 czerwca 2012 roku w Warszawie. Dla urzędników samo sporządzenie rejestru – zresztą będące w myśl Konwencji rzeczywiście obowiązkiem państwa – może oznaczać po prostu załatwienie sprawy. Dla aktywistów wpisanie do rejestru jakiegoś elementu oznacza z kolei rozproszenie obawy, że element, który oni akurat hołubią, może zostać niedostrzeżony, niezidentyfikowany, niewyróżniony i niedoceniony. Z tych dwóch powodów układanie krajowego rejestru niematerialnego dziedzictwa kulturowego, przedkładanie go Międzyrządowemu Komitetowi do spraw Ochrony Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego, wreszcie zgłaszanie wniosku o wciągnięcie jakiegoś elementu na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego lub na Listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego wymagającego pilnej ochrony – może prowadzić do błędnego pojmowania celów Konwencji. Mówił o tym Sekretarz Generalny Polskiego
39
No i oczywiście jak najszybciej zgłosić wniosek o wciągnięcie jakiegoś ele-
mentu na Listę reprezentatywną – tego właśnie dotyczyła interpelacja nr 698 zgłoszona przez K. Kwiatkowskiego (PO) na posiedzeniu Sejmu RP 12 stycznia 2012 r., w której poseł zażądał odpowiedzi na pytanie, dlaczego od sierpnia, kiedy w Polsce weszła w życie Konwencja z 2003 r., minister kultury i dziedzictwa narodowego nie doprowadził jeszcze do wpisania na Listę UNESCO ani jednego arcydzieła ustnego i niematerialnego dziedzictwa z Polski: http:// www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/interpelacjaTresc.xsp?key=0484162A. Odpowiedź P. Żuchowskiego, sekretarza stanu w MKiDN, udzielona z upoważnienia ministra, została przedstawiona na posiedzeniu Sejmu RP 16 lutego 2012 r.: http:// www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/interpelacjaTresc.xsp?key=2BA6C253.
