Polska Lista Krajowa Programu UNESCO Pamięć Świata została poszerzona o jedenaście obiektów. 4 listopada w Sali Kolumnowej Pałacu Prezydenckiego, przy udziale blisko 200 przedstawicieli świata kultury i nauki odbyła się uroczystość wręczenia certyfikatów w ramach drugiej edycji Listy reprezentantom instytucji, w których przechowywane są obiekty.
W uroczystości wzięli udział przedstawiciele najwyższych władz państwowych: podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP min. Wojciech Kolarski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego min. Magdalena Gawin, a także goście zagraniczni: przewodnicząca Komitetu ds. UNESCO Barbadosu Alissandra Cummins, Naczelny Archiwista Litwy Ramojus Kraujelis, Naczelna Dyrektor Archiwów Państwowych Łotwy Māra Sprudža.
W liście skierowanym do uczestników uroczystości, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda zwrócił uwagę na społeczne znaczenie dziedzictwa dokumentacyjnego i Polskiej Listy Krajowej Programu Pamięć Świata: „Lista ta przybliża i podkreśla znaczenie dokumentów, które ukazują jedne z ważniejszych wydarzeń, osób oraz przemian cywilizacyjnych w dziejach naszej ojczyzny […]. Trzeba również zaznaczyć, że dziedzictwo dokumentacyjne umacnia integralność kulturową naszego narodu oraz społeczności lokalnych w Polsce. Przywraca lub utrwala pamięć o wydarzeniach, doświadczeniach i osiągnięciach, które budowały polską tożsamość – w całym bogactwie jej różnorodności”.
Wagę, jaką polskie społeczeństwo i rząd przywiązują do dziedzictwa dokumentacyjnego jako zapisu pamięci zbiorowej oraz znaczenie tego dziedzictwa dla przekazu wartości podkreśliła wiceminister Kultury Magdalena Gawin, wyrażając uznanie dla działań UNESCO, a wśród nich Programu Pamięć Świata, służących zachowaniu dziedzictwa i upowszechnianiu dostępu do niego. Wspomniała też o stratach dziedzictwa dokumentacyjnego, spowodowanych wojnami XX wieku oraz o kontekście powstania Programu Pamięć Świata w 1992 roku, w okresie upadku systemu realnego socjalizmu i związanych z nim przemian i konfliktów.
Sprawie uniwersalnego, międzynarodowego znaczenia dziedzictwa dokumentacyjnego dla całej ludzkości i powszechnej odpowiedzialności – nie tylko rządów, ale i instytucji pamięci, środowisk zawodowych i „wszystkich”, tzn. całych społeczeństw – za jego zachowanie oraz udostępnienie obecnym i przyszłym pokoleniom, wiele uwagi poświęcili w swych wystąpieniach Alissandra Cummins, Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych Wojciech Woźniak i Przewodniczący Polskiego Komitetu do spraw UNESCO, prof. Jacek Purchla. Znaczenie wszelkiego dziedzictwa dokumentacyjnego dla całego świata i powszechna odpowiedzialność za nie to idea, która przepaja treść obowiązującego od 2015 roku Zalecenia UNESCO w sprawie zachowania i dostępu do dziedzictwa dokumentacyjnego, w tym dziedzictwa cyfrowego. Wspólna odpowiedzialność za dziedzictwo dokumentacyjne stała się szczególnie pilnym wyzwaniem w obecnym stuleciu, gdy powstają nowe formy narracji oraz gdy kształtują się nowe relacje pomiędzy przeszłością i teraźniejszością, pomiędzy miejscami dziedzictwa i związanymi z nimi wspólnotami.
Uroczystości wręczenia certyfikatów towarzyszyło otwarcie wystawy pt. „Pamięć Polski”, którą tworzą oryginały i faksymilia dokumentów wpisanych na Polską Listę Krajową Programu UNESCO Pamięć Świata w drugiej edycji. Ekspozycja była prezentowana w Pałacu Prezydenckim w niedzielę, 6 listopada. Podobne wystawy są organizowane w różnych miejscach w Polsce.
Program Pamięć Świata powstał z inicjatywy UNESCO w 1992 r. Jego głównymi celami są zwrócenie uwagi rządów i opinii publicznej na znaczenie i konieczność zachowania dokumentów o wybitnym znaczeniu historycznym lub kulturowym oraz podejmowanie działań i wspieranie współpracy na rzecz ochrony, popularyzacji i szerokiego udostępniania dziedzictwa dokumentacyjnego.
W ramach Programu prowadzone są trzy rodzaje list, gromadzących dziedzictwo dokumentacyjne świata: międzynarodowa Lista oraz listy regionalne i krajowe. Lista międzynarodowa prowadzona jest od 1997 r. Dotychczas zostało na nią wpisanych około 350 obiektów, w tym 14 z Polski.
W wyniku prac Polskiego Komitetu Programu UNESCO Pamięć Świata, w skład którego wchodzą przedstawiciele największych polskich bibliotek, archiwów oraz środowiska naukowego, a któremu przewodniczy Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych, w 2014 r. powstała Polska Lista Krajowa Programu UNESCO Pamięć Świata. Wówczas, w ramach pierwszej edycji, na Polskiej Liście Krajowej Programu UNESCO Pamięć Świata znalazło się jedenaście zabytków dziedzictwa dokumentacyjnego przechowywanych w polskich bibliotekach, archiwach i muzeach stanowiących świadectwo szczególnie istotnych w dziejach Polski wydarzeń, osób, przemian kulturowych i cywilizacyjnych, m.in. Konstytucja 3 maja, Złoty Kodeks Gnieźnieński, Kronika Galla Anonima, dokument lokacyjny miasta Krakowa, Kazania świętokrzyskie, autograf „Pana Tadeusza”.
Obiekty, o które Lista została poszerzona obecnie – w ramach drugiej edycji – to:
Rocznik świętokrzyski dawny – najstarszy, powstały w XII w., zachowany w oryginale pomnik polskiej historiografii, zawierający informacje o pierwszych wiekach polskiej państwowości, w tym o ślubie Mieszka I z Dąbrówką i chrzcie Polski, przechowywany w Bibliotece Narodowej w Warszawie;
Dokument Zbiluta z 1153 r. – dokument fundacyjny klasztoru cystersów w Łeknie wydany przez polskiego rycerza Zbiluta z Panigrodza; jest to najstarszy akt prawny sporządzony w Polsce; dwa zachowane egzemplarze przechowywane są w Archiwum Państwowym w Poznaniu i Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie
Akt unii krewskiej - dokument wystawiony 14 sierpnia 1385 r. przez króla Władysława Jagiełłę, rozpoczynający okres unii Polski i Litwy, przechowywany w Archiwum i Bibliotece Krakowskiej Kapituły Katedralnej;
Akt erekcyjny Związku Pruskiego – dokument z 14 marca 1440 r. przechowywany w zbiorach Archiwum Państwowego w Toruniu, potwierdzający powstanie związku miast i rycerstwa Prus w obronie przed Zakonem Krzyżackim;
Mszał Zakonu Krzyżackiego z Biblioteki Mariackiej w Gdańsku – bogato zdobiony XV-wieczny mszał krzyżacki wykorzystywany do celów liturgicznych w Kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku, przechowywany w Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk;
Statut Łaskiego z 1506 r. – pierwszy wydany drukiem urzędowy zbiór praw Królestwa Polskiego, przechowywany w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie;
Andrzeja Frycza Modrzewskiego „O poprawie Rzeczypospolitej"- pierwsze, pochodzące z 1551 r., łacińskojęzyczne wydanie dzieła propagującego wieloaspektową reformę Rzeczypospolitej w dziedzinie życia politycznego, prawodawstwa, szkolnictwa, stosunków z Kościołem, egzemplarz z własnoręczną dedykacją Andrzeja Frycza Modrzewskiego dla króla Zygmunta Augusta; w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego;
Kazimierza Stronczyńskiego „Opisy i widoki zabytków starożytności w Królestwie Polskim” – bogato ilustrowane opracowanie stanowiące efekt inwentaryzacji zabytków prowadzonej w połowie XIX w. na terenie Królestwa Polskiego przez Kazimierza Stronczyńskiego; jest to dokumentacja pierwszej w Polsce i Europie państwowej inwentaryzacji zabytków; przechowywane w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie;
Testament polityczny księcia Adama Jerzego Czartoryskiego – sporządzony 14 lipca 1861 r., jeden z najważniejszych dokumentów dotyczących roli polskiej emigracji oraz samego księcia A. J. Czartoryskiego i ugrupowania skupionego wokół jego osoby; przechowywany w zbiorach Fundacji XX. Czartoryskich w Krakowie;
Proces o Morskie Oko - zbiór dokumentów dotyczących zakończonego w 1902 r. sporu prawnego wygranego przez Władysława Zamoyskiego, o utrzymanie w granicach polskiej Galicji najbardziej malowniczego zakątka Tatr – okolic Morskiego Oka; zbiór przechowany jest w Bibliotece Kórnickiej Polskiej Akademii Nauk;
Archiwum Towarzystwa Naukowego Warszawskiego - dokumentuje działalność największej, powstałej w 1907 r. na terenie zaboru rosyjskiego organizacji mającej na celu rozwijanie badań naukowych oraz publikację ich wyników w języku polskim; obejmuje unikatowe materiały ukazujące dorobek polskich uczonych do II wojny światowej; znajduje się w zbiorach Archiwum Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.