W dniach 21–31 lipca 2024 r. w Nowym Dehli (Indie) odbyła się 46. sesja Komitetu Światowego Dziedzictwa, międzyrządowego organu, działającego w ramach Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego.
Zadaniem Komitetu było m.in. dokonanie oceny stanu zachowania wybranych miejsc wpisanych na Listę światowego dziedzictwa i podjęcie decyzji w sprawie kandydatur zgłoszonych przez Państwa Strony Konwencji.
Komitet rozpatrzył raporty na temat stanu zachowania 123 miejsc światowego dziedzictwa i przyjął wynikające z nich decyzje.
W przypadku raportu dotyczącego dobra światowego dziedzictwa w Polsce: Puszczy Białowieskiej (dobra transgranicznego) decyzje przyjęto bez debaty.
W związku z działaniami zbrojnymi prowadzonymi w Strefie Gazy na Liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu znalazł się Klasztor Świętego Hilariona/Tell Umm Amer (Palestyna) .
Po 17 latach z Listy światowego dziedzictwa w zagrożeniu wycofano natomiast wpis Park Narodowy Niokolo-Kioba (Senegal) .
Lista światowego dziedzictwa została w tym roku rozszerzona o 26 nowe obiekty (20 dóbr kultury, 5 dobra przyrodnicze i 1 mieszane), w tym dwa obiekty, które zostały znacząco rozszerzone, a jeden z nich również renominowany:
Moidamy – system grobów kopcowych dynastii Ahom (Indie) (kryt. III i IV)
Klasztor Świętego Hilariona/Tell Umm Amer (Palestyna) (kryt. II, III, VI)
Osady braci morawskich (Niemcy, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Stany Zjednoczone) (kryt. III i IV) (rozszerzenie i renominacja wpisu z 2015 r. – Christansfeld, przykład miasta założonego przez braci morawskich)
Umm al-Dżimal (Jordania) (kryt. III)
Pustynia Badain Jaran – piaszczyste wzniesienia i jeziora (Chiny) (kryt. VII i VIII)
Rezerwaty ptaków wędrownych wzdłuż wybrzeża Morza Żółtego i Zatoki Pohaj w Chinach (Etap II) (Chiny) (kryt. X) (rozszerzenie wpisu z 2019 r. – Etap I)
Jaskinia Vjetrenica, Ravno (Bośnia i Hercegowina) (kryt. X)
Te Henua Enata – Markizy (Francja) (kryt. III, VI, VII, IX, X)
Flow Country (Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) (kryt. IX)
Park narodowy Lençóis Maranhenses (Brazylia) (kryt. VII i VIII)
Melka Kunture i Balchit: stanowiska archeologiczne i paleontologiczne na wyżynnych terenach Etiopii (Etiopia) (kryt. III, IV, V)
Początki nowoczesnych ludzkich zachowań: stanowiska osadnicze z okresu plejstocenu w Afryce Południowej (Republika Południowej Afryki) (kryt. III, IV, V)
Dwór królewski Tiébélé (Burkina Faso) (kryt. III)
Kopalnie złota na wyspie Sado (Japonia) (kryt. IV)
Oś Centralna Pekinu: zespół zabudowań prezentujący idealny porządek stolicy Chin (Chiny) (kryt. III i IV)
Phu Phrabat, świadectwo tradycji kamieni granicznych Sīma z okresu Dwarawati (Tajlandia) (kryt. III i V)
Krajobraz kulturowy jeziora Kienoziero (Federacja Rosyjska) (kryt. III)
Historyczne miasto i stanowisko archeologiczne Gedi (Kenia) (kryt. II, III, IV)
Prawa człowieka, wyzwolenie i pojednanie: miejsca związane ze spuścizną Nelsona Mandeli (Republika Południowej Afryki) (kryt. VI)
Dziedzictwo archeologiczne zespołu jaskiń Parku Narodowego Niah (Malezja) (kryt. III i V)
Zespół rezydencjalny Schwerin (Niemcy) (kryt. IV)
Via Appia. Regina viarum (Włochy) (kryt. III, IV, VI)
Krajobraz kulturowy obszaru archeologicznego Al-Fau (Arabia Saudyjska) (kryt. II i V)
Monumentalny zespół Brâncușiego w Târgu Jiu (Rumunia) (kryt. I i II)
Granice Cesarstwa Rzymskiego – Dacja (Rumunia) (kryt. II, III, IV)
Ekbatana (Hegmataneh) (Iran) (kryt. II i III)
46. sesja Komitetu Światowego Dziedzictwa zakończyła się ogłoszeniem ratyfikacji Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego przez 196. Państwo Stronę – Republikę Nauru. Przyjęta w 1972 r. konwencja jest obecnie jednym z najczęściej ratyfikowanych instrumentów prawnych na świecie.