K U lt U r a – M e d i a – e d U K a c j a 103 a polską kulturę reprezentować będą przypadkowe obiekty z muzeów w Kanadzie. Opis zwykłego drewnianego krzesła wyprodukowanego kilkadziesiąt lat temu w Polsce, znajdującego się w lokalnym muzeum w dawnej stacji misyjnej w małej miejscowości Makkowick w Nowej Funlandii wywołuje wzruszenie, ale przypadkowy zbiór polskich pamiątek trudno uznać za reprezentatywny dla polskiego dziedzictwa. Konieczna jest w tej dziedzinie aktywność państwa. Wieloletni Program Rządowy Kultura+ prowadzony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pozwalający przeznaczyć znaczące środki na wsparcie digitalizacji zasobów kulturowych, w perspektywie kilku lat rozszerzy możliwość dostępu do kultury poprzez Internet. Przygotowania wymaga jednak także program poprawy klimatu inwestycyjnego dla podmiotów tworzących usługi oraz treści cyfrowe o zasięgu globalnym i lokalnym. Program ten powinien uwzględniać w szczególności promocję sprawdzonych wzorców technicznych i prawno-finansowych wykorzystania narzędzi biznesu elektronicznego do oferowania treści elektronicznych, dostępnych mechanizmów finansowania i ich łączenia, sposobów wspierania współpracy kooperacyjnej i wymiany wiedzy, a także rozwój wysokiej jakości usług doradczych w obszarze treści elektronicznych. Źródłem polskich treści zarówno dla mediów cyfrowych, jak i Internetu winny być m.in. media publiczne. Treści audiowizualne tworzone przez Telewizję Polską powinny być nie tylko powszechnie dostępne, ale powinny także – w maksymalny możliwy sposób – stanowić materiał do ponownego wykorzystania. Charakter programu telewizji publicznej winien wyraźnie odróżniać się (m.in. pełnym wachlarzem gatunków programowych w programach uniwersalnych, obecnością typów i gatunków niedostępnych w programach nadawców komercyjnych oraz wysoką jakością treści o charakterze popularnym) od programów nadawców komercyjnych. Antenowa i internetowa oferta mediów publicznych, pełniąc funkcje społeczne, demokratyczne i kulturotwórcze, winna też wspierać aktywne uczestnictwo w kulturze. W programie publicznej telewizji muszą być obecne treści z obszaru kultury wysokiej, nie tylko w kanałach tematycznych, ale również w kanałach uniwersalnych. Właśnie tutaj, w programach adresowanych do masowego odbiorcy, musi być miejsce zarówno na atrakcyjne audycje pozwalające na uczestnictwo w kulturze, jak i promocję audycji emitowanych w kanałach tematycznych (takich jak: TVP Kultura czy TVP