156 R o z d z i a ł i – r o l a K U lt U r Y w Ks z ta łt o wa N i U s p o ł e c z e ń s t wa . . . pominięcia osób o sporym dorobku. Jedynym wyjściem jest przyjęcie założenia, że taka możliwość istnieje i wynika wyłącznie z niekompetencji autorki. Do przedstawionych w porządku alfabetycznym wybijających się badaczy w dziedzinie ekonomiki kultury należą m.in.: Carla Bodo (Włochy), Gillian Doyle, (Szkocja), Bruno Frey (USA), Stanisława Golinowska (Polska), Charles (Mel) Gray (USA), Xavier Greffe (Francja), William Hendon, (USA), Michael Hutter (Niemcy), Dorota Ilczuk (Polska), Weronika Razenborg (Austria), Alexander Rubinstein (Rosja), Mark Schuster (USA), Ruth Towse (Holandia). To dzięki nim powstała już dość znaczna literatura w dziedzinie ekonomiki kultury. Bardzo istotne miejsce zajmują pośród nich artykuły drukowane w utrzymującym swój wysoki poziom periodyku naukowym „Journal of Cultural Economics”. Ale oczywiście powstały też prace monograficzne. Mogę zaryzykować stwierdzenie, że tak jak ważna dla stworzenia podstaw ekonomiki kultury, jako dziedziny badawczej, była teoria „choroby kosztów” Baumola i Bowena, tak dla literatury przedmiotu ważna stała się napisana trzydzieści lat później praca australijskiego badacza Davida Throsbiego z MacGuarie University. W wydanej w 2001 roku pracy EconomicsandCulture4 Throsby nie tylko systematyzuje dotychczasowe ustalenia w dziedzinie ekonomiki kultury, ale znacznie pogłębia prowadzony dyskurs. Zwraca uwagę na następujące zagadnienia: konieczność rozróżnienia wartości kulturowej i wartości ekonomicznej dóbr kultury, specyfikę kapitału kulturowego oraz znaczenie kultury jako warunku przedwstępnego zrównoważonego rozwoju. W Polsce po trzydziestu latach od czasu, kiedy Stanisława Golinowska w swoim tekście z 1992 roku Ekonomika kultury. Stan badań zwróciła uwagę na ekonomikę kultury jako nową dyscyplinę naukową, dysponujemy dużym dorobkiem i nowymi doświadczeniami dotyczącymi prowadzenia działalności kulturalnej w warunkach gospodarki rynkowej. Choć po wielu latach przestał działać Instytut Kultury w Warszawie, gdzie od 1976 roku działał prowadzący systematyczne badania w tej dziedzinie Zakład Ekonomiki Kultury, to jego funkcje w znacznej mierze przejęli niezależni badacze i instytucje (np. 4 D. Throsby, EconomicsandCulture, Cambridge University Press 2001.