1 edUKacja 6 p o p r z e z K U lt U r ę . K r e at Y w N o ś ć i i N N o wa c Yj N o ś ć rów kultury. Co istotne, Konwencja zaleca wprowadzenie polityki kulturalnej do polityki rozwojowej kraju jako jej ważnego elementu. Realizacja założeń, wynikających z wyzwań współczesnego świata, wymaga podjęcia przez państwa członkowskie działań na rzecz tworzenia takich systemów edukacyjnych, które mogłyby kształtować i rozwijać świadomość różnych przejawów kultury. Ujawniają się one w najbliższym otoczeniu, w środowisku lokalnym, w kulturze narodowej czy kręgu cywilizacyjnym. Zadaniem edukacji staje się kształtowanie umiejętności rozpoznawania i doceniania ładu przestrzeni publicznej, a także formowanie postawy otwartości na różnorodność wyrazu kulturowego zarówno jednostek, jak i różnych społeczności. Tworzy się tym samym warunki możliwie pełnego uczestnictwa w kulturze przenoszonej przez dziedzictwo, ale także uczestnictwa w sztuce współczesnej – włącznie z jej nurtem krytycznie komentującym rzeczywistość. Wspomniane konwencje UNESCO odwzorowują ideę budowania kontekstu dla dialogu pokoju poprzez uznanie m.in. różnorodności i równowartości wyrazu kulturowego reprezentowanego przez społeczności różnych narodów i regionów świata, które jest podstawowym czynnikiem kształtującym postawę tolerancji oraz akceptacji dla drugiego człowieka i jego inności. Osiągnięcie takiej postawy jest możliwe pod warunkiem uznania własnej tożsamości kulturowej. Składa się na nią szacunek dla materialnego i niematerialnego dziedzictwa przeszłości, który współkształtuje świadomość historyczną, lecz również ukazuje drogę do zrozumienia wartości kultury współczesnej. Tym sposobem tworzy się łańcuch przynależności kulturowej, łączący teraźniejszość z przeszłością przy jednoczesnym otwarciu na przyszłość. Świadomość usytuowania międzypokoleniowego wpływa na kształtowanie postawy odpowiedzialności i zakorzenienia społecznego, tak jak szacunek dla pamiątek rodzinnych pobudza refleksję nad odpowiedzialnością własną w stosunku do pokolenia ojców, ale także nad odpowiedzialnością za kształtowanie warunków życia przyszłym pokoleniom. Głębokie rozpoznanie własnej tożsamości kulturowej jest podstawowym budulcem wspólnoty społeczności lokalnej i w dużym stopniu warunkuje postawy obywatelskie. Z tej perspektywy edukacja poprzez