edUK acja art Yst YczNa – perspeK t YwY 1 1 9 – Nie tylko wspomnieć o nowych mediach, ale też podkreślić ich szczególne możliwości w zakresie łączenia różnych dziedzin kultury i form wyrazu; – Podkreślić konieczność prowadzenia badań nad jakością praktyki artystycznej i edukacji artystycznej, ponieważ umożliwia to twórcze kwestionowanie powszechnych norm i jest źródłem autorefleksji; – Sformułować zalecenia dla władz uczelni wyższych. Druga Konferencja UNESCO na temat Edukacji Artystycznej odbyła się w maju 2010 roku w Seulu. Koncentrowała się ona głównie na: 1) ocenie postępu prac dotyczących wdrażania „Mapy drogowej”, 2) podkreśleniu socjokulturowego wymiaru edukacji artystycznej oraz roli, jaką pełni w promowaniu różnorodności kulturowej i tworzeniu spójności społecznej, a także zwróceniu szczególnej uwagi na formy współpracy w tym obszarze, świadczone przez różne podmioty. 3) podkreśleniu znaczenia badań tego obszaru dla jego rozwoju, konieczności prowadzenia wspólnych badań, przedstawieniu wniosków zebranych przez sieć obserwatoriów w Azji, przedstawieniu projektu słownika pojęć związanych z edukacją artystyczną. Należy również wspomnieć o podjętej z inicjatywy UNESCO rezolucji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, które w 2002 roku ustanowiło lata 2005–2014 Dekadą Edukacji dla Zrównoważonego Rozwoju, nazywaną później także Dekadą Zmiany. Jej zadaniem jest propagowanie zachowań na rzecz trwałego i zrównoważonego rozwoju oraz inspirowanie krytycznego i twórczego myślenia, pozwalającego znaleźć rozwiązanie problemów utrudniających trwały rozwój. Spróbujmy określić precyzyjniej pojęcie edukacji dla zrównoważonego rozwoju (EZR). Najczęściej określa się ją jako: • edukację, która umożliwia uczącemu się zdobywanie umiejętności, wiedzy i przymiotów sprzyjających zrównoważonemu rozwojowi; • edukację jednakowo dostępną na wszystkich szczeblach i we wszelkich społecznych kontekstach (rodzinnym, szkolnym, zawodowym, lokalnym); • edukację budującą odpowiedzialność obywatelską i promującą demokrację poprzez uświadomienie jednostce jej praw i obowiązków;