200 R o z d z i a ł i i – N o w e w Y z wa N i a e d U K a c Yj N e – w odniesieniu do odbiorców zwiększenie poziomu uczestnictwa w ofercie edukacyjnej tychże instytucji, a tym samym zbudowanie grupy stałych odbiorców działań artystycznych. Program „Rozwój szkolnictwa artystycznego” Polskie szkolnictwo artystyczne oparte jest na dualistycznym systemie kształcenia artystycznego (poza Polską występuje np. w Estonii). Określany jako elitarny, intensywny, przez niektórych badaczy uważany jest za mało efektywny, nawet anachroniczny5. Jego przeciwieństwo stanowisystem komprehensywny (zintegrowany), występujący np.: w Wielkiej Brytanii, USA, Kanadzie, niektórych krajach skandynawskich i w Niemczech, który uważany jest za bardziej demokratyczny, egalitarny oraz korzystniejszy dla powszechnej kultury i edukacji muzycznej, ponieważ nie oddziela kształcenia dostępnego dla wszystkich od tzw. kształcenia specjalizującego. Polskie szkolnictwo artystyczne to ponad 600 szkół stopnia podstawowego i średniego (państwowych, samorządowych, niepublicznych), szkoły pomaturalne i policealne. Cały system wieńczy 19 wyższych szkół artystycznych. Edukacja odbywa się w nich w czterech dziedzinach (muzyka, plastyka, teatr i film oraz balet). Cechuje je kształcenie kompetencji bardzo ważnych we współczesnym świecie – przede wszystkim – kreatywności, systematyczności (tę cechę szczególnie widać w edukacji muzycznej) oraz umiejętności pracy w zespole. Dwa filary, na których stoi nasze szkolnictwo tworzą ich instytucjonalny charakter: szkoła jako miejsce edukacji i dydaktyki oraz szkoła jako miejsce kulturotwórcze ze swoimi galeriami, salami koncertowymi i teatralnymi. To gigantyczny potencjał, który należy wzmocnić i wskazać jako nasze narzędzie w edukacji i reedukacji kulturalnej społeczeństwa. Dlatego też powstał powyższy program mający obecnie dwa priorytety: 1. edukację artystyczną (obejmującą imprezy, festiwale, konkursy artystyczne, a także kursy i warsztaty organizowane przez szkoły i uczelnie artystyczne) oraz 2. instrumenty dla szkolnictwa artystycznego (w tym roku ze względu na wieloletnie zaległości 5 D.J. Hargreaves, A.C. North, MusicalDevelopmentandLearning, London 2001.