aNtropologia, KoMUNiK acja, aNiMacja... 2 5 1 (jednostkowej i zbiorowej), wielokulturowości czy globalizacji, a także homogenizacji i makdonaldyzacji jako zjawisk nowoczesnej kultury masowej. Wszystko to są zjawiska, które dotyczą nie tylko wytworów, ale przede wszystkim postaw kulturowych. Wiedza o kulturze, jak każda inna forma wiedzy, nie może i nie powinna dawać jednoznacznej i jednolitej wykładni tych zjawisk. Jej zadaniem jest dostarczanie niezbędnych informacji i narzędzi interpretacyjnych, by uczeń sam mógł wyrobić sobie zdanie na ich temat i zająć wobec nich własne stanowisko. Przy czym negatywnym punktem odniesienia powinny stać się tu z jednej strony postawy ksenofobiczne, wypływające z niczym nieuzasadnionej wrogości i nietolerancji, z drugiej zaś – postawy oparte na bierności i receptywności. Program wiedzy o kulturze ma bowiem uwrażliwiać na wartości własnej tradycji (lokalnej, regionalnej, narodowej, ponadnarodowej), ale także ma uczyć szacunku dla tradycji innych. Nie znaczy to, iż powinien uczyć, że wszystko w kulturze ma to samo prawo obecności, tę samą wartość i znaczenie. W wiedzy o kulturze sama kultura nie może stać się magicznym zaklęciem znoszącym wszelkie napięcia, hierarchie i różnice. Tak jak relatywizm kulturowy, pomagający różnorodność kulturową rozumieć i szanować, nie może sprowadzać się do prostego uznania, że w obrębie danej kultury wszystko jest dopuszczalne. Gdyby tak było, można by przy użyciu tej zasady usprawiedliwiać zbrodnie i okrucieństwa. W dążeniu do zrozumienia i interpretacji kultury konieczne jest uwzględnianie aspektu etycznego. Podobnie nieco rzecz się ma z kulturą masową, zhomogenizowaną i zmakdonaldyzowaną. Wiedza o kulturze powinna pomagać ją rozumieć, wskazywać jej pozytywne i negatywne aspekty, ale nie służyć jej bezwiednemu przyjmowaniu. Przeciwnie – powinna uczyć, jak się jej przeciwstawić, jak rozróżnić w kulturze to, co oparte na zasadach standaryzacji i komercjalizacji od tego, co wyrasta z autentycznych potrzeb i doświadczeń; jak zamiast klientem i konsumentem – być twórcą, zamiast widzem i odbiorcą – uczestnikiem. Animacja kultury, jako niezbywalny element tak rozumianej wiedzy o kulturze oznacza „w pierwszym rzędzie stwarzanie warunków, w których ludzie – jednostki i grupy – mogliby realizować