2 6 Rozdział 1 i i – N o w e w Y z wa N i a e d U K a c Yj N e swoje potrzeby w ramach kultury samodzielnie przez siebie odkrytej lub wynalezionej. Celem tak rozumianej działalności animacyjnej nie jest więc jakkolwiek rozumiane upowszechnienie „kultury wysokiej” czy też najwartościowszych wytworów kultury masowej; nie jest też pobudzanie amatorskiej twórczości artystycznej w tradycyjnym sensie, wyizolowanej z kontekstu środowiska życia. Odniesieniem podstawowym jest tu całość kulturowej potencjalności człowieka, całość jego osobowości kulturowej, która przez współczesną kulturę masową i tradycyjne instytucje kulturalne aktualizowana jest fragmentarycznie i selektywnie. Chodzi więc o to, by dla modelu opartego na bierności/odtwórczości/receptywności/zmysłowości stworzyć przeciwwagę w postaci modelu opartego na aktywności / twórczości / samorealizacji / wrażliwości poznawczej, aksjologicznej i estetycznej”9. 5. Cele edukacyjne Podstawowym celem edukacyjnym prezentowanych tu założeń programu wiedzy o kulturze jest przygotowanie ucznia do świadomego, aktywnego i pełnego uczestnictwa w kulturze. Powinno się ono opierać na rozumieniu przez ucznia otaczającego świata kultury, własnego w nim miejsca i roli, jaką każdy w kulturze może odegrać. Wiedza o kulturze jako przedmiot nauczania powinna przede wszystkim dawać uczniowi kategorie-narzędzia rozumienia współczesnego świata kultury w całej jego różnorodności i w całym skomplikowaniu, pomagać uczniowi w świadomym i aktywnym „poruszaniu się” w przestrzeni współczesnych mediów kultury, a także wyposażać go w kategorie rozumienia sztuki i zjawisk artystycznych. Jednocześnie powinna wskazywać historyczne źródła współczesności, zarówno w obszarze życia codziennego, w sferze wytworów i postaw, w przestrzeni komunikacji i mediów kulturowych, jak i w odniesieniu do różnych dziedzin sztuki. Dzisiaj – przy zdecydowanie malejącej 9 G. Godlewski, Animacjai antropologia, t. Animacjakultury.Doświadczenie i przyszłość, red. G. Godlewski, I. Kurz, A. Mencwel, M. Wójtowski, Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa 2002, s. 64 (podkr. autorów niniejszego artykułu).