230 R o z d z i a ł ii – Nowe wYzwaNia edUKacYjNe na procesie gromadzenia, przetwarzania i prezentowania informacji. Takie podejście wymaga rezygnacji z modelu pamięciowego nauczania na rzecz modelu, w którym dominuje myślenie. Stworzenie nowego modelu wymaga uwzględnienia kultury będącej głównym nośnikiem wiedzy, umiejętności intelektualnych oraz wrażliwości społecznej – niezbędnej do koegzystencji wielokulturowej. Nowy model kształcenia wymaga jednak daleko idących zmian w funkcjonowaniu szkoły. O efektach nie decyduje już liczba opanowanych informacji, lecz ich dobór i układ pozwalający osiągnąć główne cele edukacji. Istnieje także pilna potrzeba odejścia od kształcenia mającego swój początek i koniec na rzecz kształcenia permanentnego. Skutkiem tego coraz pilniejsza staje się potrzeba nabywania przez uczących się kompetencji poruszania się po bazach wiedzy, korzystania z informacji medialnej, osiągania umiejętności interdyscyplinarnego i systemowego widzenia rzeczywistości. W rezultacie tradycyjny sposób edukacji opartej na dostarczeniu uczniom maksymalnie wielu informacji, stopniowo ewoluuje w kierunku kształcenia kładącego nacisk na myślenie. Osiągnięcie tego celu wymaga jednak wsparcia uczących się narzędziami medialnymi. Z jednej strony technologia informacyjno-komunikacyjna umożliwia uzyskanie określonych wiadomości mających znaczenie wstępne dla procesów rozwiązywania problemów, z drugiej – stanowi narzędzie wsparcia intelektualnego określane często narzędziem poznawczym. W dyskusji nad edukacją często wskazujemy na podawanie w szkole informacji mających charakter „szumu informacyjnego”. Problem jednak w tym, że na poziomie funkcjonowania państwa mamy również trudność ze wskazaniem i znalezieniem konsensusu pomiędzy różnymi grupami społecznymi czy politycznymi. To, co dla jednych jest szumem, dla innych – ważną wiadomością. Jeszcze większe trudności występują, gdy przychodzi nam uzgodnić wspólną wymowę np. faktów historycznych pomiędzy narodami, a już zupełnie nie radzimy sobie z określeniem stanowisk w skali globalnej. Występuje tu jednak pewna nowa sytuacja wywołana pojawieniem się mediów interaktywnych. Powstanie społeczności internetowej – przy wszystkich swoich słabościach – buduje odmienną od dotychczasowej strukturę kulturową, której cechą charakterystyczną jest nie tylko wirtualna rzeczywistość.