M a pa d r o g o wa U N e s c o d l a e d U K a c j i a r t Ys t Y c z N e j 311 z innymi własnym widzeniem różnorakich aspektów ludzkiej egzystencji oraz współistnienia z innymi. W imię celu, którym jest powszechna równość dostępu do działalności kulturalnej i artystycznej, edukacja artystyczna powinna stać się niezbędnym elementem programów edukacyjnych przeznaczonych dla wszystkich uczniów. Powinna być nauczana systematycznie w ciągu kilku kolejnych lat, gdyż mamy do czynienia z procesem długofalowym. Edukacja artystyczna przyczynia się do takiego kształcenia, które w sposób nierozłączny traktuje zdolności twórcze, intelektualne i fizyczne oraz sprzyja bardziej dynamicznym i owocnym relacjom między edukacją, kulturą i sztuką. Potencjał ten okazuje się szczególnie istotny wobec wyzwań społecznych, z którymi mamy do czynienia w XXI wieku. Wskutek przemian społecznych, które mają wpływ na struktury rodzinne, dzieci niekiedy są pozbawione uwagi rodzicielskiej. Ze względu na występujący często brak umiejętności porozumiewania się i budowania prawdziwych relacji w życiu rodzinnym, dzieci stają wobec różnych problemów natury emocjonalnej i społecznej. Coraz trudniejsze staje się, zwłaszcza w miastach, przekazywanie w obrębie rodziny tradycji kulturalnych i praktyk artystycznych. Pogłębia się obecnie przepaść między procesami poznawczymi i emocjonalnymi, odzwierciedlająca przypisywanie większego znaczenia kompetencjom poznawczym – kosztem poznania emocjonalnego. Zdaniem profesora Antonia Damasia, ta tendencja ma wpływ na zacieranie się norm moralnych w nowoczesnym społeczeństwie. Proces emocjonalny ma udział w podejmowaniu decyzji, a także uwarunkowuje działania i idee, umożliwiając refleksję i formułowanie opinii. Bez zaangażowania emocjonalnego wszelkie działania, idee lub decyzje opierają się wyłącznie na podstawach racjonalnych. Moralne postępowanie, które stanowi fundament postawy obywatelskiej wymaga zaangażowania emocjonalnego. Zdaniem profesora Domasia, poprzez pobudzanie rozwoju emocjonalnego, edukacja artystyczna może zapewnić równowagę miedzy rozwojem poznawczym i emocjonalnym, a tym samym sprzyjać budowaniu kultury pokoju. W społeczeństwie XXI wieku coraz bardziej potrzebni są pracownicy, którzy byliby zdolni do twórczego myślenia, elastyczności w podejściu do zagadnień, dostosowywania się do zmiennych warunków, a także do innowacyjności. Wynika stąd, iż w rozwijaniu systemów edukacyjnych należałoby uwzględniać te wymogi. Edukacja artystyczna wyposaża uczniów w całą gamę środków, które mają sprzyjać wyrażaniu myśli i krytycznej refleksji na temat otaczającego ich świata oraz przygotowywać do aktywnego