references
1 4 KRAJOBRAZ 1
K U L T U R O W O - P R Z Y R O D N I C Z Y. D E F I N I C J E I A S P E K T Y P R A W N E
o charakterze eksperckim, społecznym lub zamówionych przez organy państwowe. Są to m.in. następujące raporty: Polska Polityka Architektoniczna (2009), Możliwości wdrożenia Europejskiej Konwencji Krajobrazowej i problem zachowania dziedzictwa kulturowego poprzez kształtowanie krajowej polityki przestrzennej – rekomendacje do KZPK (2009), Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030 (2011), Ochrona krajobrazu przyrodniczego i kulturowego a rozwój cywilizacyjny (2011), Raport o ekonomicznych stratach i społecznych kosztach niekontrolowanej urbanizacji w Polsce (2013), Przestrzeń życia Polaków (2014). Dokumenty te przedstawiają pogłębioną i trafną diagnozę złożonej sytuacji, w jakiej znajduje się obecnie polski krajobraz, analizując ją zarówno pod kątem prawnych, jak i pozaprawnych aspektów. Omawiają uwarunkowania mające wpływ na kształt przestrzeni, zwracając jednocześnie uwagę na istniejące problemy oraz sugerując możliwe sposoby ich rozwiązania. Pomimo pojawienia się w publicznej świadomości wspomnianego dyskursu, wciąż wymaga on poszerzania zbyt wąskiego kręgu biorących w nim udział osób i stałego upowszechniania tej tematyki. Ważne zadanie stanowi zatem edukacja całego społeczeństwa oraz samorządowców i decydentów. Budowanie świadomości kolejnych pokoleń powinno rozpoczynać się już na etapie wczesnego dzieciństwa i trwać nieprzerwanie najpierw w formach przedszkolnych i szkolnych, a następnie poprzez ukazywanie dobrych praktyk – i to nie tylko zagranicznych, ale również, w miarę występowania, krajowych, regionalnych i lokalnych – przedstawianie argumentów ekonomicznych oraz ustawiczne wyjaśnianie po co, dla kogo i dlaczego należy chronić krajobraz kulturowo-przyrodniczy. Bez przekonania co do słuszności idei ochrony, wszelkie rygory i ograniczenia nakładane na obywateli będą jedynie wzbudzać sprzeciw i wrogość, stanowiąc zachętę do ich łamania. Efektywna ochrona krajobrazu kulturowo-przyrodniczego nie jest bowiem uzależniona tylko od dobrego i spójnego prawa oraz profesjonalnego orzecznictwa, lecz również od wykształcenia w społeczeństwie i przedstawicielach władz
