references
1 28 K R A J O B R A Z
K U L T U R O W O - P R Z Y R O D N I C Z Y. D E F I N I C J E I A S P E K T Y P R A W N E
społeczeństwo obywatelskie do aktywnego udziału w ich wysiłkach zmierzających do osiągnięcia celów niniejszej Konwencji. Omawiana Konwencja bardzo wyraźnie wpisała więc problematykę ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego w zachodzące procesy społeczne, a cele ochrony tej różnorodności połączyła z celami rozwoju społecznego. Społeczeństwo oraz poszczególne jednostki są więc naturalnym i nieuniknionym partnerem dla organów i instytucji państwa w zakresie realizacji celów Konwencji z 2005 roku.
Zalecenie UNESCO w sprawie historycznego krajobrazu miejskiego (2011)
Zalecenie UNESCO w sprawie historycznego krajobrazu miejskiego z 2011 roku wprowadziło istotną zmianę w postrzeganiu roli społeczeństwa w mechanizmach ochrony dziedzictwa kulturowego. Przyjęto bowiem, że mimo iż istniejący kanon dokumentów normatywnych UNESCO pozostaje aktualny8, wskutek zachodzących procesów demograficznych, liberalizacji wymiany handlowej w skali globalnej i procesów decentralizacji, a także wskutek turystyki masowej, komercyjnego wykorzystywania dziedzictwa i zmian klimatycznych, nastąpiła zmiana warunków stosowania konwencji, zaleceń i kart w zakresie dotyczącym ochrony obszarów historycznych. W szczególny sposób widać to w przestrzeni miasta wobec presji rozwojowych
Zwłaszcza Konwencja UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego z 1972 r., Konwencja UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego z 2005 r., Zalecenie UNESCO w sprawie ochrony piękna i charakteru krajobrazów i miejsc krajobrazowych z 1962 r., Zalecenie UNESCO w sprawie ochrony dóbr kultury zagrożonych w związku z prowadzeniem prac publicznych lub prywatnych z 1968 r., Zalecenie UNESCO w sprawie ochrony dziedzictwa kulturalnego i naturalnego na płaszczyźnie krajowej z 1972 r., Zalecenie UNESCO w sprawie ochrony i współczesnej roli obszarów zabytkowych z 1976 r., Międzynarodowa Karta ICOMOS na temat konserwacji i restauracji zabytków i miejsc zabytkowych (Karta Wenecka) z 1964 r., Karta na temat ogrodów historycznych ICOMOS (Karta Florencka) z 1982 r., Międzynarodowa Karta ICOMOS na temat ochrony miast historycznych i obszarów miejskich (Karta Waszyngtońska) z 1987 r. i Deklaracja z Xi’an na temat ochrony otoczenia zabytkowych budowli, miejsc i obszarów przyjęta przez ICOMOS w 2005 r., a także Memorandum Wiedeńskie na temat światowego dziedzictwa i architektury współczesnej z 2005 r.
8
