references
Z N A C Z E N I E I K S Z TA ŁT O W A N I E Ś R O D O W I S K A K U LT U R O W O - P R Z Y R O D N I C Z E G O
1 55
Adam Kowalewski Znaczenie i kształtowanie środowiska kulturowo-przyrodniczego
mującym nie tylko zabytki, lecz również krajobraz miast i jego współczesne konteksty – dziedzictwo niematerialne i różnorodność kulturową. W takim podejściu do problemów dorobku kulturowego wartość krajobrazu kulturowo-przyrodniczego należy oceniać w dwóch wymiarach: społecznym i gospodarczym. W wymiarze społecznym krajobraz decyduje o jakości przestrzeni, w której żyjemy, budowie więzi społecznych i tożsamości, warunkach życia. W wymiarze gospodarczym jakość środowiska kulturowo-przyrodniczego decyduje o atrakcyjności miejsca dla użytkowników, mieszkańców, turystów i inwestorów. To problemy znane, analizowane i dyskutowane od wielu lat. O społecznej wartości krajobrazu kulturowo-przyrodniczego, w podstawowym zakresie, decyduje jakość przestrzeni – jakość architektury i zagospodarowania, zwłaszcza obszarów publicznych, techniczne walory przestrzeni – chodniki, oświetlenie, utrzymanie zieleni i czystość. Pół wieku temu nauczał o tym Kazimierz Wejchert. Bliższe nam, wieloletnie badania Ronalda Ingleharta poświęcone wartościom materialistycznym i post materialistycznym wykazały, że jakość przestrzeni, jej estetyka ma coraz większe znaczenie społeczne. W jego sondażu 93% respondentów uznało za ważne, aby: „starać się uczynić
W
pracach Polskiego Komitetu do spraw UNESCO krajobraz kulturowo-przyrodniczy jest pojęciem defi niowanym szeroko, obej-
