references
KRAJOBRAZ JAKO PRZESTRZEŃ INTEGRUJĄCA RÓŻNE PODEJŚCIA...
39
Jak podkreśla Solon30 w zadaniach klasyfi kacji jednym z ważniejszych problemów jest dobór zmiennych diagnostycznych. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że dobór ten jest coraz częściej warunkowany dostępnością danych, a nie rzeczywistymi potrzebami czy wcześniej opracowanymi modelami teoretycznymi i zależy od: a) wyboru komponentów przyrodniczych oraz składników biotycznych i antropogenicznych, które będą uwzględniane w procedurze klasyfi kacji; b) wyboru cech (zmiennych) charakteryzujących składniki krajobrazu; c) wyboru skal opisujących zmienne (ilościowe, jakościowe, kategorialne) oraz wyboru wag przypisywanych poszczególnym zmiennym (cechom); d) wyboru rodzaju materiałów źródłowych; e) przyjętego poziomu granicznego, przy którym wartości cech uznaje się za identyczne, co wiąże się również ze skalą i szczegółowością opracowania. Idealnym rozwiązaniem byłoby stworzenie typologii (klasyfi kacji) krajobrazu, która ujmowałaby w jednym schemacie wszystkie płaszczyzny zróżnicowania wewnętrznego i miałaby charakter wielocechowy, obejmując abiotyczne i biotyczne składniki przyrodnicze oraz składniki antropogeniczne i uwzględniając informacje o zasobach, strukturze i wartościach historycznych, użytkowych, kulturowych i estetycznych (wraz z fizjonomią terenu). Niestety, ze względu na brak dostatecznej ilości informacji oraz przy jednoczesnym braku powszechnej zgody co do ważności poszczególnych cech, stworzenie takiej typologii nie jest obecnie możliwe. Dlatego też, na potrzeby realizacji wymagań Konwencji Krajobrazowej opracowano specjalną, całkowicie nową, typologię krajobrazów31. Bazuje ona na zasadzie logicznego podziału całego spektrum zmienności krajobrazów na grupy według określonych (wybranych) kryteriów przewodnich. Za takie kryteria przyjęto: (a) Kryterium strukturalno-procesowe (funkcjonalne – z punktu widzenia funkcjonowania krajobrazu, a nie funkcji pełnionej na
30 31
Solon J., (2008), op. cit. Solon J. i in., (2014), op. cit.
