references
WSPÓŁCZESNE POJĘCIE DZIEDZICTWA I UWARUNKOWANIA JEGO OCHRONY
55
powinny być podporządkowane jego ochronie. Takie założenie sytuowało dziedzictwo w centrum zainteresowania, a teoria konserwatorska uzasadniała takie podejście. Tymczasem w Rekomendacji ws. HUL – pomimo deklaracji o aktualności dokumentów doktrynalnych – wartość dziedzictwa jest konsekwentnie postrzegana w kontekście współczesnych potrzeb i rozwoju11. Na przykład zaleca się, by rozwój respektował historyczne otoczenie i był z nim zharmonizowany. W punkcie 12. zaleca się, by zapewnić „harmonijną integrację nowych inwestycji z dziedzictwem w jego historycznym i regionalnym kontekście”. Zaleca się też, by generalnie rozwój był zharmonizowany i wykorzystywał lokalne tradycje rozwojowe (ang.: „contemporary interventions respect and are harmonious with heritage in a historic setting and take to account regional contexts”). Współczesne interwencje architektoniczne powinny respektować istniejące otoczenie i wzorce; powinny być kontynuowane tradycje w zagospodarowaniu przestrzeni (ang.: „Respect for historic values should be the guiding principle for architectural interventions. Continuity of composition, which does not disrupt existing architecture, deserves priority” – pkt 22). Podkreśla się też konieczność zachowania równowagi pomiędzy nową architekturą a historyczną (ang.: „Special emphasis should be put on a balanced relation between urban continuity and contemporary architecture” – pkt 22). Tak więc te wszystkie sformułowania konsekwentnie łączą ochronę dziedzictwa ze współczesnymi interwencjami i celami. To w rzeczywistości podważa możliwość respektowania tradycyjnych (restrykcyjnych przecież) zasad konserwatorskiego działania. Tak zwane „podejście HUL” (ang. HUL approach) zakłada więc swoistą zmianę hierarchii celów. Działania dotyczące miasta historycznego/dziedzictwa powinny być dokonywane w szerokim kontekście,
W Preambule zapisano między innymi: „Przypominając, że istnieje kanon dokumentów normatywnych, w tym konwencje, rekomendacje i karty dotyczące ochrony obszarów historycznych oraz że wszystkie te dokumenty pozostają aktualne” (ang.: „Recalling that a corpus of standard-setting documents, including conventions, recommendations and charters, exists on the subject of the conservation of historic areas, all of which remain valid.”), w przypisach wymieniając m.in. Kartę Wenecką, Kartę Waszyngtońską, Konwencję w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego UNESCO.
11
