references
56 K R A J O B R A Z
K U L T U R O W O - P R Z Y R O D N I C Z Y. D E F I N I C J E I A S P E K T Y P R A W N E
uwzględniającym uwarunkowania społeczne, gospodarcze, kulturowe, rozwojowe, itd. Ów szeroki kontekst powinien być uwzględniony już na etapie identyfi kacji dziedzictwa. Zalecenie we wprowadzeniu, w punkcie 5., sugeruje „(...) stosowanie podejścia krajobrazowego w celu rozpoznania, ochrony i zarządzania w odniesieniu do obszarów historycznych w szerszym kontekście miasta, poprzez uwzględnienie współzależności ich form materialnych, organizacji przestrzennej i powiązań, cech przyrodniczych i kontekstu, a także wartości społecznych, kulturowych i ekonomicznych” (ang.: „It suggests a landscape approach for identifying, conserving and managing historic areas within their broader urban contexts, by considering the inter-relationships of their physical forms, their spatial organization and connection, their natural features and settings, and their social, cultural and economic values”). Formułuje się nawet dalej idące zalecenia, by całość działań podejmowanych w stosunku do dziedzictwa – identyfi kacja, ocena i zarządzanie – wpisywała się w zasady zrównoważonego rozwoju12. Wcześniejsze podejście do dziedzictwa nie zakładało, by jego identyfi kacja (ocena) mogła zależeć od tego typu uwarunkowań. Teoria konserwatorska zrezygnowała już z uniwersalnej koncepcji dziedzictwa i uznano, że dziedzictwo należy postrzegać (analizować, waloryzować, chronić) we własnych kontekstach kulturowych13. Jednak czymś zupełnie innym jest kontekst kulturowy, a czym innym jest kontekst
12 W punkcie 10 Zalecenia zapisano, że defi nicja historycznego krajobrazu miejskiego „stanowi podstawę dla szerokiego i zintegrowanego podejścia do rozpoznania, oceny, ochrony i zarządzania w odniesieniu do historycznych krajobrazów miejskich, w ramach całościowego, trwałego i zrównoważonego rozwoju” (ang.: „provides the basis for a comprehensive approach for the identification, assessment, conservation and management of historic urban landscapes within an overall sustainability framework”). 13 Z punktu widzenia teorii konserwatorskiej (tekstów doktrynalnych), ustalenia dotyczące oceny wartości dóbr (autentyzmu/integralności) zostały sformułowane w 1994 roku w postaci „Dokumentu z Nara dotyczącego autentyzmu (Nara Document on Authenticity”). Formalnym uznaniem podejścia przyjętego na konferencji ekspertów w Nara było wprowadzenie go do „Wytycznych Operacyjnych do realizacji Konwencji Światowego Dziedzictwa UNESCO” (II.E Autentyzm i/lub Integralność), wyd. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS, tłum. Katarzyna Piotrowska, Bogusław Szmygin, http://www.icomos-poland.org/images/dokumenty%20doktr%20i%20uchwaly/Wytyczne%20operacyjne_2012.pdf
