references
TO CO WAŻNE DLA PRZECIWDZIAŁANIA DESTRUKCJI KRAJOBRAZU
85
chronione, ale nieskutecznie. Rodzą się tu następujące pytania. Po pierwsze – dlaczego krajobraz ma być chroniony tylko na wybranych obszarach? Po drugie – dlaczego odpowiednie korekty, dotyczące powszechnej ochrony krajobrazu, a nie tylko krajobrazów priorytetowych, nie mogą być wprowadzone do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez rozszerzenie zakresu dotychczas obowiązujących ustaleń? Znane z rozwiązań przyjętych np. w Niemczech kształtowanie krajobrazu, które nie zostało dotychczas wprowadzone do polskiego ustawodawstwa, jest procesem prewencyjnym, mającym na celu nie tylko ochronę zasobów krajobrazowych, ale także ich pomnażanie. Kształtowanie krajobrazu powinno pozostawać w bezpośrednim związku z systemami mieszkalnictwa, transportu, infrastruktury technicznej oraz produkcji rolniczej i przemysłowej. Dla powstrzymania destrukcji i tworzenia nowych wartości krajobrazu niezbędne jest, zdaniem Polskiej Rady Architektury, stworzenie spójnego systemu zarządzania przestrzenią zapisanego jednoznacznie w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz wyrażającego politykę państwa w tym zakresie. Dla powstania takiego systemu konieczne jest przyjęcie założeń rządowej polityki architektonicznej, podobnie jak to się stało w wielu krajach Unii Europejskiej. Tylko takie rozwiązanie może usunąć przyczyny chaosu przestrzennego generowane poprzez istniejący oraz tworzony nowymi nieskoordynowanymi propozycjami niespójny system legislacyjny. Drugim warunkiem jest ujęcie w tym systemie zasad rozwiązań podstawowych bloków problemowych umożliwiających rozwiązanie głównych konfliktów przestrzennych, którymi są: rozlewanie się zabudowy, dezintegracja struktur funkcjonalno-przestrzennych, agresja reklamy wielkoformatowej, agresja obiektów i urządzeń technicznych. Te zagrożenia wymagają propozycji konkretnych rozwiązań. Bez nich zapisywanie kolejnych regulacji, w rodzaju dotychczasowych prób – albo zbyt studialnych, albo nie ogarniających istoty problemu – nie doprowadzi nas do celu. Aby nie ugrzęznąć w wielości problemów zarządzania przestrzenią i dojść do konkretnych propozycji, należy podjąć dyskusję nad podstawowymi zagrożeniami dla racjonalnej organizacji przestrzeni, i na nich się skoncentrować.
