references
TO CO WAŻNE DLA PRZECIWDZIAŁANIA DESTRUKCJI KRAJOBRAZU
9 1
Integrowanie działań przestrzennych
Problemem jest brak jednego gospodarza terenu – np. w Warszawie wszystkie tereny tworzące zasób krajobrazowy miasta winny być objęte jednym, wspólnym działaniem. Tymczasem, każda dzielnica zajmuje się tym na własną rękę. Ponadto Wisła należy do jednego zarządzającego, parki – do innego, zieleń uliczna – jeszcze do innego. Wskutek tego nie jest możliwe skoordynowane gospodarowanie krajobrazem. A poza formalną ochroną, opartą na przepisach, potrzebne też są konkretne działania pielęgnacyjne, rewaloryzacyjne, rekultywacyjne, gdyż krajobraz wymaga codziennej troski i pielęgnowania.
Działania edukacyjne
Dla wielu osób krajobraz znajduje się tylko poza miastem. Jest utożsamiany z parkami narodowymi i krajobrazowymi, które stały się usprawiedliwieniem dla braku powszechnej dbałości o krajobraz. O kulturze przestrzeni czy krajobrazu nikt nie uczy. Nie przywiązuje się do tego wagi i to na żadnym poziomie nauczania, nawet na studiach z zakresu rolnictwa, ogrodnictwa czy architektury. Tymczasem edukacja na temat krajobrazu jest potrzebna na wszystkich kierunkach studiów przeznaczonych dla tych, którzy projektują drogi, infrastrukturę techniczną, itd. Za zasób krajobrazowy odpowiada całe społeczeństwo, gdyż krajobraz znajduje się wszędzie. Edukacja z zakresu kultury przestrzeni na wszystkich poziomach nauczania ma dlatego tak duże znaczenie.
Działania organizacyjne
Zarządzanie przestrzenią należy powierzyć osobom profesjonalnie przygotowanym – poprzez właściwe wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe. W ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym powinien się znaleźć zapis na temat projektowania krajobrazu jako istotnego zadania do wykonania w planach miejscowych. W naszym systemie planowania przestrzennego plan krajobrazu powinien być
