references
98 K R A J O B R A Z
K U L T U R O W O - P R Z Y R O D N I C Z Y. D E F I N I C J E I A S P E K T Y P R A W N E
krajobrazu. Liczne defi nicje encyklopedyczne, słownikowe i branżowe, wzajemnie się od siebie różniące powodują, że nawet specjaliści badający krajobraz uważają, iż jest on „jednym z najmniej jednoznacznie defi niowanych pojęć w geografii i naukach pokrewnych”1. Jedno jest jednak pewne: krajobraz jest dobrem należącym do ogółu społeczeństwa, zatem jego kształtowanie i ochrona należą do sfery publicznej, wchodząc w zakres działań władzy publicznej, a więc organów władzy państwowej i samorządowej. Tymczasem, w polskim prawodawstwie brak jest ustawowej, normatywnej defi nicji krajobrazu, która w wiążący sposób ustalałaby znaczenie tego pojęcia. Jest to o tyle zaskakujące, iż w myśl zasad techniki prawodawczej, ustawa lub inny akt normatywny winien formułować defi nicję określeń, które są wieloznaczne, nieostre, ich znaczenie nie jest powszechnie zrozumiałe, bądź też istnieje potrzeba ustalenia nowego znaczenia danego określenia ze względu na dziedzinę regulowanych spraw2. Dotąd jednakże – pomimo ewidentnego znaczeniowego pluralizmu – ustawodawca nie uznał za konieczne przedstawić defi nicji krajobrazu, używając jednak tego terminu w dokumentach legislacyjnych, takich jak m.in. ustawa o ochronie przyrody3, prawo ochrony środowiska4 czy też ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym5. Co zastanawiające, najwyraźniej oczekując od wszystkich podmiotów, w tym od samorządowców i wspólnot samorządowych, jego jednolitego rozumienia i interpretacji. Za jedyną prawnie legitymowaną defi nicję należy zatem uznać tę pochodzącą z ratyfi kowanej przez Polskę w roku 2004 Europejskiej Konwencji Krajobrazowej6, gdzie krajobraz scharakteryzowany został jako „obszar, postrzegany przez ludzi, którego charakter jest wynikiem
Polska A, (2011). Oceny estetyczne krajobrazu, Niematerialne wartości krajobrazów kulturowych, „Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego” nr 15, Komisja Krajobrazu Kulturowego PTG, s. 186. 2 § 146 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”, Dz.U. 2002, nr 100, poz. 9081. 3 Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, Dz.U. 2013, nr 627 j.t. 4 Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, Dz.U. 2013, nr 1232 j.t. 5 Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Dz.U. 2012, nr 647 j.t. 6 Art. 1 Europejskiej Konwencji Krajobrazowej sporządzonej we Florencji dnia 20 października 2000 r., Dz.U. 2006, nr 14, poz. 98.
1
