Cała Puszcza Białowieska objęta ochroną na mocy Konwencji UNESCO
Na zdjęciu: Obrady 38. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa. Fot.: Katarzyna Piotrowska
Komitet Światowego Dziedzictwa, obradujący na dorocznej sesji (Doha, Katar, 15 – 25 czerwca 2014 r.), podjął decyzję o wpisie 26 miejsc na Listę Światowego Dziedzictwa. W wyniku wyborów w 2013 roku, Polska jest członkiem tego gremium, w którym zasiadają przedstawiciele 21 Państw Stron Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego z 1972 r.
Wśród rozpatrywanych kandydatur znajdowała się wspólna propozycja Polski i Białorusi, by na mocy Konwencji UNESCO objąć ochroną całą Puszczę Białowieską. Białowieski Park Narodowy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa w 1979 roku, a białoruska część Puszczy Białowieskiej – w 1992 r. Transgraniczne dobro Światowego Dziedzictwa o nazwie Bialowieza Forest obejmuje odtąd wraz ze strefą buforową powierzchnię ponad 308 tys. ha po obu stronach granicy. Obszar Światowego Dziedzictwa został rozszerzony przede wszystkim po stronie polskiej – z 5.069 do 59.576.09 ha.
Pozostałe dobra przyrodnicze to:
Delta Okavango (Botswana) – uznana jako kolejny wpis o numerze 1000
Krajobraz krasowy w południowych Chinach – rozszerzenie wpisu z 2007 roku (Chiny)
Stevns Klint (Dania)
Morze Wattowe – rozszerzenie o część duńską (wpis transgraniczny Niemiec i Holandii z 2009 r.)
Sanktuarium dzikiej fauny i flory w górach Hamiguitan (Filipiny)
Park Narodowy Wielkie Himalaje (Indie).
Większość wpisów dotyczyła dziedzictwa kulturowego:
Zabytkowa Dżudda jako brama do Mekki (Arabia Saudyjska)
Andyjski system dróg Qhapaq Ñan (Argentyna, Boliwia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Peru)
Jedwabny Szlak: sieć szlaków na odcinku Czang’an – Tienszan (Chiny, Kazachstan, Kirgistan)
Wielki Kanał (Chiny)
Historyczny i archeologiczny zespół w Bołgarze (Federacja Rosyjska)
Jaskinia z rysunkami naskalnymi Pont d’Arc znana jako Grota Chauvet-Pont d’Arc, w departamencie Ardèche (Francja)
Rami-ki-Vav, Patan w stanie Gudżarat (Indie)
Cytadela w Irbilu (Irak)
Jaskinie Maresha i Bet Guvrin na Wyżynie Judejskiej jako mikrokosmos świata jaskiń (Izrael)
Van Nellefabriek – modernistyczny zespół fabryczny (Holandia)
Ruiny miasta Shar-i Sokhta (Iran)
Dawny ośrodek jedwabnictwa w Tomioka (Japonia)
Prekolumbijskie osady wodzowskie z kamiennymi kulami ludu Diquis (Kostaryka)
Dawne miasto Majów Kalakmul i chronione lasy tropikalne, Campeche – rozszerzenie wpisu z 2002 r. (Meksyk)
Dawne miasta - państwa Pyu (Birma/Związek Mianma)
Zabytki karolińskie w Corvey (Niemcy)
Kraj oliwek i winnic: krajobraz kulturowy południowej Jerozolimy – Battir (Palestyna)
Twierdza Namhansanseong (Republika Korei)
Bursa i Kumalikizik: kolebka imperium osmańskiego (Turcja)
Pergamon – zabytki z różnych epok (Turcja)
Poverty Point (USA)
Krajobraz winnic w Piemoncie Langhe-Roero i Monteferrato (Włochy).
Do 21 zwiększyła się liczba dóbr mieszanych poprzez wpis zespołu krajobrazowego Tang An w Wietnamie.
Na Liście światowego dziedzictwa jest obecnie 1007 miejsc.
Oprócz wpisu Puszczy Białowieskiej, Komitet Światowego Dziedzictwa, podjął jeszcze inne decyzje w sprawie polskich miejsc na Liście światowego dziedzictwa. Zaakceptował proponowaną przez stronę polską strefę buforową dla Starego Miasta w Warszawie (Historic Centre of Warsaw), zalecając jednocześnie stosowanie szczegółowych rekomendacji dotyczących ochrony tego obszaru. W ramach procesu aktualizacji danych, przyjęto również uzgodnioną wcześniej treść Orzeczenia wyjątkowej uniwersalnej wartości dla tego dobra. Treść Orzeczeń przyjęto także dla Hali Stulecia we Wrocławiu i dla Parku Mużakowskiego. Zgodnie z Wytycznymi operacyjnymi do realizacji Konwencji z 1972 roku, obecnie każde dobro wpisane na Listę powinno mieć Orzeczenie wyjątkowej uniwersalnej wartości jako kluczowy dokument, odwołujący się do kryteriów wpisu, określający warunki integralności i autentyzmu dobra oraz wymogi dotyczące ochrony i zarządzania.
