Strona głównaMapa stronySkrzynka kontaktowaPodgląd wydruku
  • UNESCO
  • Polski Komitet ds. UNESCO
  • Pytanie-odpowiedź
  • Regulamin przyznawania patronatu PK ds. UNESCO
  • Edukacja
  • Kultura
    • Dziedzictwo kulturowe
    • Różnorodność kulturowa
    • Dialog międzykulturowy
    • Letnia szkoła konserwatorów w Zamościu
  • Komunikacja i informacja
  • Nauka
  • Edukacja dla Wszystkich
  • Człowiek i Biosfera (MAB)
  • Geoparki
  • Dialog euro-arabski
  • Pamięć Świata
  • Sieć Katedr UNESCO
  • Sieć Miast Kreatywnych
  • Stypendia i staże
  • Światowe Dziedzictwo
  • Szkoły Stowarzyszone
  • Zrównoważony Rozwój
  • Biblioteka wirtualna
  • Instrumentarium prawne
  • Partnerzy
  • Informacja na temat przetwarzania danych osobowych
      jesteś tu:  Strona główna » Kultura » Dziedzictwo kulturowe » Światowe Dziedzictwo » Lista Światowego Dziedzictwa » Afryka

Republika Mauritiusa

Aapravasi Ghat (Kryt. VI/2006)

Na obrzeżach Port Louis - stolicy wyspy Mauritius, na obszarze 1.640 m kw. powstała w XIX w. pierwsza na świecie dzielnica najemnych robotników emigrujących za pracą. W 1834 r. rząd brytyjski wybrał Mauritius na miejsce „wielkiego eksperymentu”, polegającego na zastąpieniu niewolników wolną siłą roboczą. Pomiędzy 1834 a 1920 do Aapravasi Ghat przybyło prawie pół miliona najemnych pracowników z Indii, których zatrudniono na miejscowych plantacjach trzciny cukrowej lub przetransportowano do pracy na Wyspę Reunion, do Australii, południowo-wschodniej Afryki albo na Karaiby. Budynki pozostałe po kolonii najemnych robotników są jednym z najwcześniejszych zachowanych świadectw narodzin globalnego systemu ekonomicznego oraz jednej z największych fal emigracji w historii.

Krajobraz kulturowy Le Morne (Kryt. III, VI/2008)

Góra Le Morne o stromych zboczach spadających wprost do Oceanu Indyjskiego, położona w południowo-zachodniej części wyspy Mauritius, była przez cały wiek XVIII i pierwsze lata XIX schronieniem dla zbiegłych niewolników. Chronieni poprzez odizolowanie i niedostępność pokrytych lasami górskich klifów, zbiegli niewolnicy tworzyli niewielkie osady w jaskiniach lub na szczycie Le Morne. W tradycji ustnej przekazywanej z pokolenia na pokolenie, góra stała się symbolem walki o wolność, a także cierpienia i poświęcenia niewolników pochodzących z kontynentu afrykańskiego, Madagaskaru, Indii oraz z Azji Południowo-Wschodniej. Mauritius, stanowiący ważny punkt przystankowy na trasie handlu niewolnikami na Wschodzie, zyskał także miano „Republiki zbiegłych niewolników”, ze względu na wielką liczbę uciekinierów, którzy znaleźli schronienie na górze Le Morne.

  • Światowe Dziedzictwo
    • Konwencja
    • Lista Światowego Dziedzictwa
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
    • Kryteria
    • Procedura wpisu
      • Plan zarządzania
    • Polskie obiekty
    • Dziedzictwo zagrożone
    • Swiatowe Dziedzictwo w Rękach Młodzieży
  • Dziedzictwo materialne
    • Akcje ratowania zabytków
    • Konwencje i rekomendacje
  • Dziedzictwo niematerialne
    • Konwencja
    • Zasady etyczne
    • Listy Dziedzictwa Niematerialnego
      • Afryka
      • Ameryka Łacińska
      • Azja i Oceania
      • Europa i Ameryka Północna
      • Kraje arabskie
      • Wpisy 2008
      • Wpisy 2009
      • Wpisy 2010
      • Wpisy 2011
      • Wpisy 2012
      • Wpisy 2013
      • Wpisy 2014
      • Wpisy 2015
      • Wpisy 2016
      • Wpisy 2017
      • Wpisy 2018
      • Wpisy 2019
      • Lista elementów dziedzictwa wymagających pilnej ochrony
      • Lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa ludzkości
      • Rejestr dobrych praktyk
      • Krajowa lista
© Polski Komitet ds. UNESCO wykonanie strony www magprojekt, CMS