Miejsca wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa stanowią wspólne dobro ludzkości. Wyróżnia je „najwyższa powszechna wartość” uznana w rozumieniu Konwencji UNESCO z 1972 r. dotyczącej Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego.

Światowe Dziedzictwo ma przedstawiać różnorodność kulturalną i bogactwo natury wszystkich regionów świata. Szczególna opieka, jaką miejscom zaliczonym w poczet Światowego Dziedzictwa mają zapewnić Państwa - Strony Konwencji ma je chronić przez zniszczeniem i pozwolić na zachowanie ich w możliwie niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń. Konwencja jest umową międzynarodową określającą obowiązki Państw-Stron i instrumentem współpracy międzynarodowej.

Warunkiem wpisu zabytku na Listę Światowego Dziedzictwa jest spełnienie jednego lub kilku kryteriów stanowiących o jego wyjątkowości w skali światowej. Miejsca zaliczone w poczet Światowego Dziedzictwa muszą odpowiadać wymogom autentyczności i integralności, określonym w Wytycznych operacyjnych (Operational Guidelines) do Konwencji UNESCO. W 2002 roku Komitet Światowego Dziedzictwa przyjął nowe reguły tworzenia Listy.

Obecnie na Liście Światowego Dziedzictwa znajdują się 1154 obiekty w 167 państwach: 897 obiektów kultury, 218 przyrodniczych i 39 o charakterze mieszanym kulturowo-przyrodniczym. Na Listę Światowego Dziedzictwa w zagrożeniu wpisane są 52 miejsca.

UNESCO zaprasza do wirtualnej podróży po miejscach światowego dziedzictwa w Europie. Informacje, prezentowane w czterech częściach: „Starożytna Europa", „Romantyczna Europa", „Europa królów" i „Europa podziemna”, dostępne są w angielskiej i francuskiej wersji językowej.

W części poświęconej miejscom znajdującym się pod ziemią prezentowane są między innymi  Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni. Zabytkowa Kopalnia Soli w Wieliczce należy, wraz ze Starym Miastem w Krakowie, do 12 pierwszych miejsc wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa w roku 1978, kiedy Lista zaczęła powstawać. W 2013 roku wpis rozszerzono o Kopalnię Soli w Bochni i Zamek Żupny w Wieliczce.